Tag Archives: εκπαίδευση

Eλλάς-Ελλήνων-Επιστρατευμένων

Το πολιτικο προσωπικό του κεφαλαίου,στα πλαίσια της πολιτικής της λιτότητας που εφαρμόζει και στον τομέα της εκπαίδευσης,πέρασε με προεδρικό διάταγμα ένα νομοσχέδιο που προβλέπει αύξηση των ωρών εργασίας και συνεπώς την απόλυση 10.000 περίπου αναπληρωτών και χιλιάδες υποχρωτικές μεταθέσεις.Οι καθηγητές αποφάσισαν να απαντήσουν στην υποτίμηση του προιόντος της εργασίας τους και στο ενδεχόμενο της ανεργίας με απεργία και η κυβέρνηση,πιστή στο δόγμα της μηδενικής ανοχής μετά την επιστράτευση των λιμενεργατών και των εργαζομένων στο μετρό,συνέχισε με την ‘προληπτική επιστράτευση’ των εκπαιδευτικών.

Η συγκυρία (λίγο πριν τις πανελλήνιες) κατα την οποία αποφασίστηκε να περάσει το παραπάνω νομοσχέδιο δεν είναι καθόλου τυχαία.Αντίθετα αποσκοπεί στη δημιουργία ενός πλασματικού διπόλου μεταξύ μαθητών-γονέων και καθηγητών,στα πλαίσια της λογικής του κοινωνικού αυτοματισμού και κατ’επέκταση στη συκωφάντηση του αγώνα των εκπαιδευτικών. Σε παρόμοιες συγκυρίες λήφθηκαν οι αποφάσεις που αφορούσαν και άλλους κλάδους όπως αυτούς των οδηγών ταξί και των λιμενεργατών.Είναι σημαντικό να τονιστεί ότι το μέτρο της επιστράτευσης,το οποίο χρησιμοποιείται για τρίτη φορά αυτό το χρόνο,είναι ένα όπλο στα χέρια του κράτους εναντίον των κομματιών της κοινωνίας που αντιστέκονται και με πρόσχημα την ‘τάξη και την ασφάλεια’ καλλιεργείται ένα κλίμα τρομοκρατίας σε όποιονδήποτε σκεφτεί να σηκώσει κεφάλι.Σε αυτό συντελούν σημαντικά και οι μηχανισμοί προπαγάνδας του κεφαλαίου δυσφημίζοντας κάθε κοινωνικό αγώνα.Επιπλέον μέσω αυτών γεννιούνται και αναπαράγονται συγκεκριμένα στερεότυπα όπως αυτά του ‘τεμπέλη δημοσίου υπαλλήλου’,του ‘φοροφυγά μικροϊδιοκτήτη’,του ‘κοπανατζή δασκάλου’, του ‘βυσματία εργαζομένου στο μετρό’ κτλ με σκοπό τον αποπροσανατολισμό και τις διαμάχες μεταξύ των καταπιεζόμενων.Με αυτόν τον τρόπο εντείνεται το φαινόμενο του κοινωνικού κανιβαλισμού,το οποίο ευθύνεται εν μέρει για την αδυναμία των εκμεταλλευομένων να δράσουν συλλογικά και μαζικά για τη διεκδίκηση των δικαιωμάτων τους και την υπεράσπιση των κεκτημένων τους.

Η έξαρση της καταστολής που εντείνει το φαινόμενο του κοινωνικού κανιβαλισμού και αντίστροφα ο κοινωνικός κανιβαλισμός που καθιστά εύκολη λεία στα χέρια του κράτους τα εκάστοτε αγωνιζόμενα κομμάτια της κοινωνίας,σε συνδυασμό με την ηττοπάθεια που έχει κυριαρχήσει λόγω των συνεχόμενων αποτυχιών των διαφόρων κοινωνικών αγώνων των προηγούμενων χρόνων (2010-2012) έχει σαν αποτέλεσμα την ανάπτυξη ατομικιστικών ή στενά συντεχνιακών λογικών.Σε όλα αυτά,έρχεται να προστεθεί και μία μορφή κρατικοδίαιτου συνδικαλισμού με αυστηρά ιεραρχικές και γραφειοκρατικές δομές.Έτσι ενισχύεται η λογική της ανάθεσης και αποκόπτεται ο εκάστοτε αγώνας απο το κοινωνικό σύνολο,καθιστώντας τις διάφορες κλαδικές διεκδικήσεις ασύνδετες μεταξύ τους και συνεπώς ατελέσφορες,αδυνατώντας έτσι να τεθούν σε μία κοινή βάση που θα τις συνολικοποιήσει με κατέυθυνση την γενικότερη ανατροπή της υπάρχουσας κατάστασης.Παράλληλα,τα πρόσφατα παραδείγματα της άρνησης της Α.Δ.Ε.Δ.Υ. να συνδράμει τον αγώνα των εκπαιδευτικών και να προκυρήξει πανδημοσιοϋπαλληλική απεργία την πρώτη ημέρα των πανελλαδικών αλλα και της απόφασης του διοικητικού συμβουλίου της Ο.Λ.Μ.Ε. να αναστείλει την απεργία,ενάντια στηναπόφαση των τοπικών Ε.Λ.Μ.Ε. δείχνουν για άλλη μία φορά ξεκάθαρα την υποταγή των εργατοπατέρων στις επιταγές του αστικού κράτους.

Η επίθεση του κράτους και του κεφαλαίου,είναι επίθεση ενάντια στο σύνολο της κοινωνίας και ως τέτοια πρέπει να αντιμετωπιστεί.Για να μη μένουν οι διεκδικήσεις σε πρόσκαιρα αιτήματα είναι αναγκαία η απαξίωση και η υπέρβαση των παραπάνω γραφειοκρατικών δομών απο τους εργαζόμενους (κάτι που ήδη συμβαίνει) και ως αντιπρόταση η συγκρότηση αδιαμεσολάβητων και οριζόντιων δομών που θα δημιουργήσουν δεσμούς αλληλεγγύης στις τάξεις των καταπιεζομένων,μέσω των οποίων τα αιτήματα αυτά θα λειτουργήσουν ως εφαλτήριο για την πραγματοποίηση χειραφετημένων αγώνων με συγκεκριμένη πολιτική κατεύθυνση,για μια κοινωνία αυτοδιευθυνόμενη,χωρίς εκμεταλλευτές και εκμεταλλευόμενους.

Για να μη γίνουν οι επιστρατεύσεις καθημερινότητα…

…αδιαμεσολάβητοι ταξικοί αγώνες

senza classi
ελευθεριακή συλλογικότητα

ΑΝΑΔΙΑΡΘΡΩΣΗ ΤΗΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ:ΣΧΕΔΙΟ ΑΘΗΝΑ

Η σημερινή ολομέτωπη επίθεση των καπιταλιστών και τους κράτους τους ενάντια στην ίδια την κοινωνία εντείνεται όλο και περισσότερο. Η αναδιάρθρωση της εκπαίδευσης λοιπόν αποτελεί επιμέρους κομμάτι αυτής της επίθεσης, με αποτέλεσμα καταχτήσεις δεκαετιών να καταργούνται και να επιστρέφουν στην κατοχή του κεφαλαίου.

Σημαντικές αλλαγές στην μέχρι τώρα λειτουργία του εκπαιδευτικού συστήματος παρατηρούνται σε κάθε βαθμίδα, κυριότερα όμως στην τριτοβάθμια , δηλαδή στα πανεπιστήμια και στα ΤΕΙ. Τα εκπαιδευτικά ιδρύματα στον καπιταλισμό είναι προφανές ότι λειτουργούν με βάση τις ανάγκες της κυρίαρχης τάξης και προωθούν την κυρίαρχη ιδεολογία. Στην Ελλάδα οι χρηματοδοτήσεις ιδρυμάτων γίνονταν σε μεγάλο βαθμό από το κράτος, βέβαια σταδιακά έκαναν την εμφάνιση τους και εταιρίες που ‘στήριζαν’ οικονομικά ερευνητικά προγράμματα προκειμένου να τα εκμεταλλεύονται με σκοπό φυσικά το κέρδος και όχι την πρόοδο της κοινωνίας και της επιστήμης. Σήμερα είναι φανερή η στόχευση της κυβέρνησης και των αφεντικών, που δεν είναι άλλη από την ιδιωτικοποίηση της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης.

Το σχέδιο ‘Αθηνά’ λοιπόν είναι η συνέχεια της προσπάθειας ιδιωτικοποίησης και αποτελείται από συγκεκριμένες κινήσεις όπως: συγχωνεύσεις τμημάτων, σύσταση νέων σχολών, ενοποιήσεις ιδρυμάτων, μεταφορά τμημάτων σε άλλες πόλεις, μετατάξεις διδακτικού προσωπικού και άλλων εργαζομένων. Με αυτές τις κινήσεις το υπουργείο διατείνεται ότι θέλει να προωθήσει την ανταγωνιστικότητα της οικονομίας, να δημιουργήσει ένα ευέλικτο ανθρώπινο δυναμικό, να βελτιώσει την επιχειρηματικότητα και την επιστημονική και τεχνολογική εκπαίδευση.

Η άποψη μας βρίσκεται στην απέναντι πλευρά από το υπουργείο και τους υποστηρικτές του. Το συγκεκριμένο σχέδιο πλασάρεται ως προσαρμογή της εκπαίδευσης στις ανάγκες της κοινωνίας αλλά εξυπηρετεί τις ανάγκες της αγοράς και συνεπώς του κεφαλαίου. Με όλες αυτές τις κινήσεις το μόνο που θα καταφέρουν είναι να οδηγήσουν χιλιάδες ανθρώπους στην ανεργία, στην φτώχεια και την εξαθλίωση. Επίσης θα έχουν ως αποτέλεσμα τη διαιώνιση των ελαστικών μορφών εργασίας. Οι κινήσεις του σχεδίου ‘Αθηνά’ θα μειώσουν δραστικά τον αριθμό των εισακτέων, αποκλείοντας μεγάλη μερίδα πληθυσμού από την τριτοβάθμια εκπαίδευση. Αρκετοί φοιτητές θα αναγκαστούν να εγκαταλείψουν το σπίτι τους και να αναζητήσουν κάποιο καινούριο επιβαρύνοντας αρκετά την οικονομική κατάσταση της οικογένειας τους. Ακόμα οι υποδομές σε διάφορα ιδρύματα που θα δεχθούν νέους σπουδαστές δεν είναι κατάλληλα οργανωμένες για να ανταποκριθούν στις απαιτήσεις του καινούριου ρόλου τους. Οι ενοποιήσεις τμημάτων γίνονται με αυθαίρετα κριτήρια γεγονός το οποίο δυσκολεύει την εκπαιδευτική διαδικασία. Τα ιδεολογήματα για επιχειρηματικότητα και ανταγωνιστικότητα είναι επακόλουθα του κυρίαρχου τρόπου σκέψης, που φετιχοποιεί τον ατομικισμό, το βόλεμα, την απέχθεια ως προς οτιδήποτε συλλογικό και την επιθυμία για κέρδος και ‘επιτυχία’.

Μπροστά σε αυτό το σχέδιο το ‘φοιτητικό’ κίνημα είναι απαθές προς το παρόν, έτσι οι κινητοποιήσεις που πραγματοποιούνται είναι κατά πολύ κατώτερες των περιστάσεων. Είναι προβληματικό να μην κινητοποιούνται οι φοιτητές μέσα από τις συνελεύσεις τους και να προσπερνούν αυτό το ζήτημα ως δευτερεύων και ανούσιο. Με αυτές τις συνθήκες δε μπορεί να δημιουργηθεί ένα κλίμα μαχητικότητας και ριζοσπαστικοποίησης των φοιτητών που θα οδηγήσει στην σύμπραξη με άλλα αγωνιζόμενα κομμάτια της κοινωνίας και θα καταφέρει να μπλοκάρει το σχέδιο.

Μοναδικός δρόμος για να εμποδίσουν οι φοιτητές την εφαρμογή του σχεδίου και να προχωρήσουν και σε άλλες ενδεχόμενες νίκες, είναι η οργάνωση και ο συνεχής συλλογικός αγώνας μακριά από λογικές ανάθεσης και ανταγωνιστικές επιδιώξεις. Θεωρούμε πως για να αποκτήσει η προσπάθεια για αλλαγή των εκπαιδευτικών δομών υπόσταση, πρέπει να συνοδευτεί από μια συνολική επαναστατική προοπτική με στόχο μια αυτόδιευθυνόμενη κοινωνία.

senza classi
ομάδα ανατρεπτικής σκέψης