Tag Archives: κοινωνία

ΟΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΙ ΑΓΩΝΕΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΝΟΜΙΜΟΙ Ή ΠΑΡΑΝΟΜΟΙ ΕΙΝΑΙ ΔΙΚΑΙΟΙ!

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΤΩΝ ΚΑΤΟΙΚΩΝ ΤΗΣ Β.Α. ΧΑΛΚΙΔΙΚΗΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΑ ΣΧΕΔΙΑ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ ΚΑΙ ΤΗΣ «ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΧΡΥΣΟΣ» ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΓΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΜΕΤΑΛΛΕΙΩΝ ΕΞΟΡΥΞΗΣ ΧΡΥΣΟΥ ΣΤΗΝ ΠΕΡΙΟΧΗ 

Ο ανυποχώρητος αγώνας των κατοίκων της Β.Α. Χαλκιδικής ενάντια στα σχέδια του κράτους και της Ελληνικός Χρυσός (θυγατρική της πολυεθνικής ELDORADO GOLD και του ομίλου Μπόμπολα) για την εγκατάσταση μεταλλείων εξόρυξης χρυσού στα δάση του όρους Κάκκαβος, που θα επιφέρει τον αφανισμό της φύσης και των χωριών της περιοχής, βρίσκεται αντιμέτωπος με την άγρια καταστολή που έχει εξαπολύσει το κράτος για την τρομοκράτηση και φίμωση των αγωνιζόμενων κατοίκων.

Η καταστολή πλήθους κινητοποιήσεων από την αστυνομία όλο το προηγούμενο διάστημα τόσο στο βουνό όσο και στα χωριά που αντιστέκονται καθώς και η προσπάθεια δημιουργίας μιας εμφυλιοπολεμικής συνθήκης στην περιοχή με την συγκρότηση ενός ιδιωτικού στρατού τραμπούκων της εταιρίας, εντείνεται διαρκώς το τελευταίο διάστημα με στόχο την απρόσκοπτη συνέχιση των καταστροφικών – λεηλατικών εργασιών της «ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΧΡΥΣΟΣ», εξαιτίας της διάρκειας και της μαχητικότητας του αγώνα.

Πρόκειται για μια τεράστια κατασταλτική επιχείρηση ποινικοποίησης και εγκληματοποίησης κάθε έκφρασης και εκδήλωσης αντίστασης, ώστε να καμφθεί ο αγώνας και να διασφαλιστεί η απρόσκοπτη επέλαση των χρυσοθήρων, και η οποία εξελίσσεται με:
Ενεργοποίηση του «αντι»τρομοκρατικού νόμου και μαζική δίωξη των αγωνιζόμενων κατοίκων ως μελών εγκληματικής οργάνωσης. Προφυλακίσεις, μέχρι σήμερα τεσσάρων αγωνιστών, κατηγορούμενων για τον εμπρησμό του εργοταξίου της εταιρίας στις Σκουριές, με ανύπαρκτα στοιχεία, οι δυο εκ των οποίων παραμένουν έγκλειστοι στις φυλακές Διαβατών. Δεκάδες προσαγωγές, εισβολές σε σπίτια και απαγωγές αγωνιστών. Βίαιη απόσπαση γενετικού υλικού (DNA) από ολόκληρους πληθυσμούς χωριών. Ευρεία χρήση τηλεφωνικών υποκλοπών. Αστυνομικούς αποκλεισμούς και κατοχή ολόκληρων χωριών και πόλεων, όπως η εισβολή πολυάριθμου στρατού ΜΑΤ – ΕΚΑΜ στην πόλη της Ιερισσού την Πέμπτη 7 Μάρτη 2013. Βάναυσες επιθέσεις με δακρυγόνα και ξυλοδαρμούς κατά διαδηλωτών ακόμα και παιδιών και ηλικιωμένων, οι οποίες έχουν προκαλέσει πλήθος βαρύτατων τραυματισμών.

Αυτή η τεράστια κατασταλτική επιχείρηση, που αποτελεί πείραμα και προοίμιο της καταστολής κάθε κοινωνικού αγώνα στην εποχή του σύγχρονου ολοκληρωτισμού, συνοδεύεται από μια επίσης τεράστια προπαγανδιστική εκστρατεία ψεύδους, παραπληροφόρησης, εγκληματοποίησης και τρομοκράτησης των αγωνιζόμενων κατοίκων. Σε αυτή την κατεύθυνση επαναδιατυπώνεται για πολλοστή φορά η φαιδρή «θεωρία των άκρων» εστιάζοντας αυτή τη φορά στον αγώνα στη Β.Α. Χαλκιδική, με την οποία επιχειρείται η εξομοίωση της δίκαιης κοινωνικής αντίστασης των κατοίκων ενάντια στις εξορύξεις χρυσού, με τη δολοφονική δράση παρακρατικών ναζί κατά μεταναστών και αγωνιστών. Όπως και το φασιστικής έμπνευσης δόγμα περί «νόμου και τάξης», που αποτελούν τους πυλώνες της ιδεολογικής επίθεσης του κράτους και αναπαράγονται καθημερινά από τα καθεστωτικά ΜΜΕ.

Την ίδια στιγμή, και παρά τις αποπροσανατολιστικές για τον αγώνα εξαγγελίες της εταιρίας για παύση των εργασιών για δυο χρόνια, οι καταστροφικές εργασίες στο όρος Κάκκαβος συνεχίζονται. Το αρχέγονο δάσος των Σκουριών αποψιλώνεται για την εγκατάσταση της μεταλλουργίας χρυσού, το βουνό χαράσσεται με τη διάνοιξη νέων δρόμων και το ρέμα του Καρατζά μετατρέπεται σταδιακά σε χώρο εναπόθεσης αποβλήτων που θα παράγονται από την επεξεργασία του μεταλλεύματος. Η ολοκληρωτική καταστροφή της περιοχής, που θα επιφέρει η μετατροπή της σε ανοιχτό μεταλλείο, γίνεται καθημερινά όλο και περισσότερο ορατή. Όσον αφορά τη μόλυνση της ευρύτερης περιοχής από τις μεταλλευτικές δραστηριότητες, αναφέρουμε μερικά μόνο σημαντικά «ατυχήματα» που συνέβησαν το τελευταίο διάστημα. Στις 5 Οκτώβρη υπήρξε διαρροή τοξικών αποβλήτων από κοντέινερ με φορτίο της «Ελληνικός Χρυσός» κατά την φόρτωσή του σε πλοίο στο λιμάνι της Θεσσαλονίκης και στις αρχές του Σεπτέμβρη, διαρροή τοξικών αρσενοπυριτών από φορτηγό της εταιρείας «Ελληνικός Χρυσός στο δήμο Βόλβης. Ενώ στο Νεοχώρι ανιχνεύτηκε αρσενικό στο νερό ύδρευσης μετά από γεωτρήσεις που πραγματοποίησε η εταιρία στην περιοχή.

Τέλος αξίζει να σημειώσουμε ότι, σύμφωνα με δημοσιεύματα στις 17/10/2013, το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο καταδίκασε το ελληνικό κράτος «για το γεγονός ότι παρέλειψε να λάβει τα απαραίτητα μέτρα προκειμένου να ανακτήσει εντόκως από την Ελληνικός Χρυσός – συμφερόντων Μπόμπολα – 15,34 εκατ. ευρώ. Ποσό, που παρανόμως χορηγήθηκε στην εταιρία με την πώληση δημόσιας περιουσίας σε τιμή κατώτερη της αξίας της και με απαλλαγή από τους φόρους».

Από την πλευρά μας στεκόμαστε αλληλέγγυοι στον δίκαιο αγώνα των κατοίκων της περιοχής για την προάσπιση της φύσης και της ζωής τους ενάντια στα συμφέροντα των πολυεθνικών εταιριών εξόρυξης χρυσού και του κράτους. Στεκόμαστε αλληλέγγυοι στους δυο προφυλακισμένους αγωνιστές απαιτώντας την άμεση απελευθέρωσή τους και σε όλους τους διωκόμενους. Αυτός ο αγώνας, που δεν ξεκίνησε σήμερα αλλά αναπτύχθηκε σε βάθος χρόνου, πολύμορφα και μαχητικά με πλήθος κινητοποιήσεων, εκδηλώσεων και δράσεων, και που συνεχίζεται αδιάλειπτα, πρέπει να πλατειάσει ακόμα περισσότερο. Να αγκαλιαστεί από όλους όσοι αγωνίζονται «από τα κάτω» ενάντια στην σύγχρονη βαρβαρότητα και να αποτελέσει έναν πλατύ κοινωνικό φραγμό στην λεηλατική επέλαση του κράτους και του κεφαλαίου, που επιφέρει καταστροφή και θάνατο στις κοινωνίες και τη φύση, στο βωμό της ανάπτυξης.

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΔΙΩΚΟΜΕΝΟΥΣ

ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗ ΛΕΗΛΑΣΙΑ ΤΗΣ ΦΥΣΗΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΚΡΑΤΙΚΗ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑ,
Ο ΑΝΥΠΟΧΩΡΗΤΟΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΣ ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΤΗ ΓΗ
ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΘΑ ΝΙΚΗΣΕΙ!

Συντονιστική Συνέλευση Αλληλεγγύης
στον αγώνα των κατοίκων της Β.Α. Χαλκιδικής

Η ΕΠΙΘΕΣΗ ΣΤΙΣ ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ…ΕΙΝΑΙ ΕΠΙΘΕΣΗ ΣΕ ΟΠΟΙΟΝ ΑΝΤΙΣΤΕΚΕΤΑΙ

Τα ξημερώματα της Δευτέρας 5 Αυγούστου, πραγματοποιήθηκε στην Πάτρα επιχείρηση εκκένωσης 3 καταλήψεων από την αστυνομία. Αυτές ήταν το στέκι ΤΕΙ Πατρών, το «Μαραγκοπούλειο» και το Παράρτημα του Πανεπιστημίου, το οποίο αποτελεί ιστορική κατάληψη καθώς υπήρξε και κέντρο αγώνα ενάντια στη Χούντα του 67. Κατά τη διάρκεια της επιχείρησης συνελήφθησαν 5 άτομα που βρίσκονταν στην κατάληψη «Μαραγκοπούλειο» αλλά και προσήχθησαν αλληλέγγυοι που προσπάθησαν να προσεγγίσουν το σημείο.

Η επίθεση του κράτους στις καταλήψεις στην Πάτρα δεν είναι σίγουρα τυχαία, καθώς στην πόλη υπάρχει δυναμική αντιφασιστική παρουσία και αρκετές δομές αντίστασης στο υπάρχον εκμεταλλευτικό σύστημα. Θεωρούμε όμως αναγκαίο να τονίσουμε πως η επίθεση αυτή δεν είναι ξεκομμένη από τη συνολική επίθεση στην κοινωνία, αντίθετα εντάσσεται στο ευρύτερο πλαίσιο καταστολής των κοινωνικών αγώνων. Περιπτώσεις όπως οι εισβολές σε άλλους κατειλημμένους και αυτοοργανωμένους χώρους (Βίλλα Αμαλίας, Σκαραμαγκά, Λέλας Καραγιάννη, Δέλτα, στέκι ΑΣΟΕΕ κ.α.),οι σχεδιασμένες επιθέσεις σε μετανάστες με βασανισμούς, δολοφονίες και απελάσεις , η άγρια καταστολή στον αναρχικό χώρο που αποτελεί ένα από τα πιο μαχόμενα κομμάτια της κοινωνίας με παράνομες φυλακίσεις, βασανισμούς και συλλήψεις, οι επιστρατεύσεις στους εργαζομένους του μετρό, στους ναυτεργάτες και στους καθηγητές, το κλείσιμο της ΕΡΤ αλλά και το τσάκισμα κάθε μορφής αντίστασης που αποκλίνει από τον κρατικό έλεγχο επιβεβαιώνουν το δόγμα της «μηδενικής ανοχής» που εφαρμόζει το κράτος και το κεφάλαιο καθημερινά μέσω της αστυνομίας, των ΜΜΕ και διάφορων άλλων μηχανισμών. Αυτό το δόγμα έχει σαν σκοπό την επιβολή της «κανονικότητας» και του προτύπου του «φιλήσυχου πολίτη», ο οποίος θα υπακούει πιστά στις επιταγές των αφεντικών και θα συναινεί στην υποτίμηση της εργασίας του και κατ’ επέκταση της ίδιας της ζωής του.

Σε αυτό το σημείο να αναφέρουμε πως οι κυρίαρχοι, δεν περιορίζονται μονάχα στην εκκένωση των καταλήψεων, εντούτοις διαδίδοντας πλήθος κατηγοριών π.χ. «εστίες ανομίας» και «μονάδες παραμονής περιθωριακών ατόμων» μέσω των καθεστωτικών μέσων ενημέρωσης προσπαθούν να δυσφημίσουν και να διαστρεβλώσουν τη σημασία των καταλήψεων με σκοπό να ενταθεί ο κοινωνικός κανιβαλισμός και κοινωνικά κομμάτια να στραφούν ενάντια σε αυτές. Από την πλευρά μας δεν έχουμε παρά να υπερασπιστούμε τον πραγματικό ρόλο των δομών του ελευθεριακού/αναρχικού κινήματος και να απαντήσουμε στη ρητορική του κράτους. Αρχικά είναι σημαντικό να αναφέρουμε ότι οι καταλήψεις είναι μέρος της κοινωνίας και να σημειώσουμε πως για μας δεν είναι «τα ντουβάρια τους», αλλά οι σχέσεις και οι συντροφικοί δεσμοί που αναπτύσσονται. Οι καταλήψεις είναι πεδίο αλληλεγγυης και αλληλοβοήθειας, συλλογικοποίησης, οριζόντιας οργάνωσης, κοινωνικοπολιτικής ζύμωσης και εναντίωσης σε ανταγωνιστικές, ρατσιστικές και φασιστικές αντιλήψεις. Οι αγωνιστές που δραστηριοποιούνται σε καταλήψεις δεν έπαψαν ποτέ μέσα από συνελεύσεις να λαμβάνουν μέρος σε κοινωνικούς/ταξικούς/αντιφασιστικούς αγώνες, να διοργανώνουν δημιουργικές δραστηριότητες όπως συζητήσεις, θεατρικές παραστάσεις, παρουσιάσεις βιβλίων, προβολές ,συλλογικές κουζίνες, συναυλίες κ.α. Τέλος , ιστορικά οι καταλήψεις πραγματοποιούνταν και για το ζωτικό ζήτημα της στέγασης.

Όλα τα παραπάνω αποδεικνύουν τον κοινωνικό και αγωνιστικό χαρακτήρα των καταλήψεων. Γι’ αυτό είναι αναγκαία η έμπρακτη αλληλεγγύη όχι μόνο κομματιών που στεγάζονται στις καταλήψεις αλλά και ολόκληρης της κοινωνίας. Θεωρούμε επίσης επιτακτικό ζήτημα την σταθερή οργάνωση αυτών των δομών μεταξύ τους, για την αποτελεσματικότερη υπεράσπιση τους, για την ενδυνάμωση τους και για ένα πιο ουσιαστικό άνοιγμα στην κοινωνία. Ακόμα να τονίσουμε πως οι καταλήψεις δεν είναι ουτοπικές νησίδες ελευθερίας, αντίθετα αποτελούν κέντρα αγώνα και εστίες ρήξης με τους εξουσιαστές και το κεφάλαιο στο σήμερα και προετοιμάζουν το έδαφος για το μετασχηματισμό της κοινωνίας μέσα από την κοινωνική επανάσταση.

ΚΑΜΙΑ ΔΙΩΞΗ ΣΤΟΥΣ ΣΥΛΛΗΦΘΕΝΤΕΣ
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΙΣ ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ

senza classi
ελευθεριακή συλλογικότητα

Η ΑΝΑΠΤΥΞΗ ΤΗΣ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗΣ…ΤΟ ΑΕΡΟΔΡΟΜΙΟ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ

Τον τελευταίο καιρό, κράτος και κεφάλαιο εντείνουν την επίθεση ενάντια στην κοινωνία. Στο όνομα της ανάπτυξης και του «κοινού συμφέροντος» αυξάνεται η καταστολή, η εκμετάλλευση στην εργασία, στην εκπαίδευση, στο  περιβάλλον και σε άλλους τομείς της κοινωνίας με σκοπό την αύξηση της κερδοφορίας του κεφαλαίου (ελληνικού και ξένου). Σε αυτό το πλαίσιο εντάσσονται διάφορα «αναπτυξιακά» σχέδια, τα οποία εκπονούνται ανά την Ελλάδα, όπως το ξεπούλημα και η εκμετάλλευση των μεταλλευμάτων χρυσού στη  βορειοανατολική Χαλκιδική, και το φράγμα εκτροπής του Αχελώου. Η περιοχή της Αττικής δεν θα μπορούσε φυσικά να αποτελεί εξαίρεση στα σχέδια αυτά, με χαρακτηριστικά παραδείγματα το πρώην αεροδρόμιο στο Ελληνικό και τους νέους αυτοκινητόδρομους στο βουνό του Υμηττού.

Θεωρούμε σημαντική την ανάδειξη του ζητήματος του πρώην αεροδρομίου, καθώς πέρα από την σημασία του συγκεκριμένου χώρου, εάν χαθεί αυτός ο αγώνας αφήνει ελεύθερο το πεδίο στο κράτος και τους επίδοξους μεγαλοεπιχειρηματίες αγοραστές να πραγματοποιήσουν και άλλες παρόμοιες ενέργειες .

 Για την «αξιοποίηση» του χώρου από το κράτος δημιουργήθηκε η «Ελληνικό Α.Ε.», η οποία έχει ως σκοπό «τη διοίκηση, τη διαχείριση και την αξιοποίηση της έκτασης και των εγκαταστάσεων του πρώην Αεροδρομίου Ελληνικού» και έπειτα το ΤΑΙΠΕΔ (Ταμείου Αξιοποίησης Ιδιωτικής Περιουσίας του Δημοσίου Α.Ε.) με «αποκλειστικό σκοπό την αξιοποίηση περιουσιακών στοιχείων της ιδιωτικής περιουσίας του Δημοσίου, καθώς και περιουσιακών στοιχείων των δημοσίων επιχειρήσεων των οποίων το μετοχικό κεφάλαιο ανήκει εξ ολοκλήρου, άμεσα ή έμμεσα, στο Δημόσιο ή σε Ν.Π.Δ.Δ. …». Ακόμα η αστική κυβέρνηση στην προσπάθεια της να αποπροσανατολίσει την κοινωνία προωθεί ότι «το προϊόν αξιοποίησης χρησιμοποιείται αποκλειστικά για την αποπληρωμή του δημοσίου χρέους της χώρας…» .

Ειδικότερα, σύμφωνα με  το σχέδιο νόμου του ΥΠΕΚΑ προβλέπονται τα εξής :

  1. Το πράσινο δε θα ξεπερνά τα 1700 στρ. σε σύνολο περίπου 6500 στρ.
  2. Η πολεοδόμηση εκτεταμένων περιοχών και η οικοδόμηση οικιστικών ενοτήτων με αμιγή και γενική κατοικία, καθώς και πολεοδομικά κέντρα.
  3. Καθορίζονται εκτεταμένες ειδικές ζώνες, εντός των οποίων επιτρέπεται η ανάπτυξη κάθε είδους χρήσεων, περιλαμβάνοντας εκτός των άλλων τουριστικές εγκαταστάσεις, γήπεδα γκολφ, εμπορικές χρήσεις μεγάλης κλίμακας, λιμενικές εγκαταστάσεις, θεματικά πάρκα, καζίνο, κατοικίες, ιδιωτικά νοσοκομεία, ιδιωτικά πανεπιστήμια και κέντρα διασκέδασης.
  4. Επιτρέπεται η ανέγερση πολυόροφων κτιρίων καθώς και οι εκτεταμένες παρεμβάσεις στην παραλία, η δυνατότητα προσχώσεων στο θαλάσσιο μέτωπο, ενώ συνολικά παραχωρούνται η παραλία και ο αιγιαλός δίνοντας τη δυνατότητα κατασκευής τεχνητών νησίδων και λιμενικών  εγκαταστάσεων.
  5. Προσδιορίζονται εξαιρετικά υψηλοί όροι εκμετάλλευσης της γης με ΣΔ που κυμαίνονται από 0,2 έως 2,2 (!), οι οποίοι υπό όρους μπορεί να προσαυξάνονται κατά ποσοστό έως και 20%, ανά ζώνη ανάπτυξης ή περιοχή προς πολεοδόμηση καθώς και επιτρεπόμενη κάλυψη 30% με 40%.

Επιπλέον είναι απαραίτητο για τη συνέχιση του έργου να αποβληθούν από το χώρο διάφοροι δημόσιοι φορείς (πολιτιστικό κέντρο, ένωση Ποντίων, σύλλογος Κρητών, πυροσβεστικό σώμα, Μετεωρολογική υπηρεσία κ.ά.)  Τέλος τα αφεντικά και τα καθεστωτικά ΜΜΕ διακηρύττουν ότι το ογκώδες αυτό έργο θα προσφέρει χιλιάδες θέσεις εργασίας.

Τι σημαίνουν πρακτικά λοιπόν τα παραπάνω?   

Να τονίσουμε πως η ολοκλήρωση ενός τέτοιου μεγέθους έργου θα επιφέρει τεράστιες συνέπειες στο φυσικό περιβάλλον και στον άνθρωπο τον ίδιο. Οι αλλαγές που θα πραγματοποιηθούν στον χώρο θα συντελέσουν αναπόφευκτα στην σταδιακή αποσύνθεση του, παρά σε μια ωφέλιμη για την κοινωνία χρήση του.

Αρχικά η τσιμεντοποίηση του χώρου που θα πραγματοποιηθεί με την  κατασκευή επιβλητικών πολυόροφων κτιρίων, με τις προσχώσεις στην παραλία, την κατασκευή λιμανιών και άλλων μεγάλων εγκαταστάσεων αφενός θα αφήσει ανεπανόρθωτες βλάβες στην ακτή και στην θάλασσα και αφετέρου θα μειώσει κατακόρυφα τους χώρους πρασίνου στα νότια της Αθήνας αλλά και το συνολικό πράσινο σε όλη την έκταση της πρωτεύουσας, έπειτα και από τις πρόσφατες μεγάλης έκτασης πυρκαγιές στην Πάρνηθα, στην Πεντέλη και στον Υμηττό.

Να σημειωθεί επίσης πως όλες οι παραπάνω εγκαταστάσεις αποκλείουν την ελεύθερη πρόσβαση στον χώρο του αεροδρομίου. Ενδεικτικό παράδειγμα είναι η αδυναμία της ελεύθερης πρόσβασης στις παραλίες της περιοχής και στα μικρά πάρκα που διαθέτει σήμερα. Μια τέτοια εξέλιξη είναι ακόμη πιο επιζήμια για την ζωή του ήδη αλλοτριωμένου από τον καπιταλισμό  ανθρώπου στις  τσιμεντουπόλεις, ο οποίος αποξενώνεται από τους γύρω του ακόμα περισσότερο καθώς οι ελεύθεροι χώροι θα λιγοστεύουν.

Βέβαια ένα τέτοιο έργο δεν καταστρέφει μόνο το περιβάλλον αλλά και αυξάνει την εκμετάλλευση και καταπίεση ντόπιων και μεταναστών εργατών προς όφελος μιας μερίδας μεγαλοαστών. Είναι γνωστό ότι σε αντίστοιχα έργα (πχ Ολυμπιακοί αγώνες) εργάζονταν χιλιάδες άνθρωποι υπό άθλιες συνθήκες και με πενιχρούς μισθούς. Αυτές οι κατασκευές είναι βούτυρο στο ψωμί των πολυεθνικών τεχνικών εταιριών διότι εξασφαλίζουν υπέρογκα ποσά, απομυζώντας και αρπάζοντας την υπεραξία χιλιάδων εργαζόμενων.

Διάφορες εκδηλώσεις (συναυλίες, συνελεύσεις, πολιτιστικοί σύλλογοι, αθλητικά δρώμενα και δεντροφυτεύσεις) λαμβάνουν μέρος στο αεροδρόμιο, όμως οι κινήσεις αυτές τις περισσότερες των περιπτώσεων αν όχι όλες αποτελούν πρωτοβουλία του Δήμου Ελληνικού-Αργυρούπολης, ο οποίος προσπαθεί με θεσμικό τρόπο και μέσω συμβιβαστικών λύσεων να κερδίσει τον αγώνα στο Ελληνικό.

Εμείς θεωρούμε πως μια τέτοια προσέγγιση στο ζήτημα συντηρεί την ανάθεση ακόμα και σε τοπικό επίπεδο. Αντίθετα πιστεύουμε πως για να καταφέρει ο αγωνιζόμενος κόσμος να κερδίσει επιμέρους νίκες, όπως αυτή του Ελληνικού είναι εξαιρετικά σημαντικό να οργανωθεί και να πάρει την κατάσταση στα χέρια του.

Όσον αφορά κάποια πρόταση για την περίπτωση του Ελληνικού, μία ενδεικτική είναι η δημιουργία ενός αυτοδιαχειριζόμενου πάρκου, που να λειτουργεί ως πεδίο κοινωνικοπολιτικής ζύμωσης που θα ενδυναμώσει τα οριζόντια εγχειρήματα της περιοχής αλλά και θα βοηθήσει στο να συσταθούν νέα. ‘Όμως αυτό είναι μια απλή πρόταση, η καθοριστική απόφαση για την εξέλιξη του πρώην αεροδρομίου θα έρθει μέσα από αδιαμεσολάβητες διαδικασίες της ίδιας της κοινωνίας.

ΝΑ ΜΗΝ ΘΥΣΙΑΣΟΥΜΕ ΤΙΣ ΓΕΙΤΟΝΙΕΣ ΜΑΣ ΣΤΟ ΒΩΜΟ ΤΟΥ ΚΕΡΔΟΥΣ!

περί απεργίας

«Οι συντεχνίες σαμποτάρουν την οικονομική ανάπτυξη της χώρας», «ταλαιπωρούν τον κόσμο», «μια χούφτα τυχοδιωκτών εμποδίζει τους εργαζόμενους να πάει στη δουλεία τους», «δεν σέβονται την κοινωνία και τη δημοκρατία», είναι μερικές από τις φράσεις που τα αφεντικά και τα κρατικά και δημοσιογραφικά τους φερέφωνα αρέσκονται να αναπαράγουν, προκειμένου να δυσφημίσουν τις απεργιακές κινητοποιήσεις. Πίσω από τη δυσφήμιση αυτή κρύβεται φυσικά ο φόβος της εξουσίας για την χειραφέτηση των εργαζομένων και η ανάγκη να στρέψουν την κοινωνία εναντίον τους. Οι διεκδικήσεις όμως των εργαζομένων είναι άμεσα συνυφασμένες με την κοινωνική κατάσταση, καθώς η κάθε επιχείρηση αποτελεί μια μικρογραφία της κοινωνίας και ένα μικρό παρακλάδι του δαιδαλώδους καπιταλιστικού συστήματος.

Παρά τη διαφορετικότητα των διεκδικήσεων, στην επίτευξη των οποίων αποσκοπούν οι απεργίες, τα πραγματικά τους αίτια εστιάζονται στην αντίφαση κεφαλαίου-εργασίας. Συνήθως τα αιτήματα που προβάλλουν αφορούν την αύξηση/μη μείωση των μισθών, η οποία πολλές φορές ανάγεται σε ζήτημα επιβίωσης για τους απεργούς, και την βελτίωση των εγκαταστάσεων για τη μεγαλύτερη ασφάλεια και καλύτερη υγεία των εργαζομένων. Τα προβλήματα των χαμηλών μισθών και της κακής υποδομής συνδέονται άμεσα με το καπιταλιστικό σύστημα, καθώς προέρχονται από την πρόθεση των αφεντικών να αυξήσουν όσο μπορούν τα περιθώρια κέρδους τους. Σε καιρούς κρίσης, λόγω μείωσης του περιθωρίου κερδών μισθοί και συνθήκες υγιεινής φθίνουν επίσης. Η απεργία λοιπόν, που έχει σαν αποτέλεσμα την παράλυση των μέσων παραγωγής, είναι το ισχυρότερο όπλο στα χέρια των εργαζομένων.

Στην προσπάθειά τους να καταπνίξουν όσους στρέφονται εναντίον τους, αφεντικά και κράτος έχουν στο πλευρό τους τον κρατικοδίαιτο συνδικαλισμό, με επικεφαλής τους διαβόητους εργατοπατέρες. Λειτουργώντας λοιπόν ιεραρχικά, ο εργαζόμενος κόσμος εγκλωβίζεται σε πρόσκαιρες διεκδικήσεις. Θεμέλιος λίθος του είναι η γραφειοκρατία στη λήψη των αποφάσεων, που σημαίνει περιθωριοποίηση των «ενοχλητικών» φωνών, ενώ σε καιρούς σχετικής ευημερίας ευρέως διαδεδομένες είναι και οι πελατειακές σχέσεις, απόρροια του ατομικισμού και της λογικής του βολέματος.

Στις περιοδικές κρίσεις του καπιταλισμού, το καρότο τελειώνει και αναλαμβάνει το μαστίγιο. Η κλιμάκωση των απεργιακών κινητοποιήσεων συνεπάγεται την ολοένα και μεγαλύτερη επέμβαση της αστυνομίας και την ολοένα και σκληρότερη καταστολή των απεργών. Τα σώματα ασφαλείας σπεύδουν να διαλύσουν βίαια κάθε μεγάλη κινητοποίηση όχι μόνο στον δημόσιο αλλά και στον ιδιωτικό τομέα(πχ Χαλυβουργία), πράγμα που αποδεικνύει περίτρανα ποιόν στα αλήθεια υπηρετεί το κράτος και οι μηχανισμοί καταστολής του, με τις ευλογίες φυσικά των καθεστωτικών ΜΜΕ που σπεύδουν να το συγχαρούν, λέγοντας ότι φροντίζει για την διατήρηση της ομαλότητας . Οι επιστρατεύσεις εργαζομένων(πχ μετρό, ναυτεργάτες) ,δείχνουν με άλλον ένα τρόπο πόσο αυταρχικό μπορεί να γίνει το κράτος όταν η καθεστηκυία τάξη απειλείται, αλλά και τη δύναμη της απεργίας.

Κοιτάζοντας τις πρόσφατες στον ελλαδικό χώρο ατελέσφορες κινητοποιήσεις, είναι σημαντικό να τονιστεί ότι πέρα από την παρακαταθήκη που μας αφήνουν μικρότερες ή μεγαλύτερες νίκες του κινήματος , η κληρονομία και εκείνων που δεν τελεσφόρησαν μας δίνει πολλά χρήσιμα διδάγματα. Η σκληρή κρατική καταστολή υποδεικνύει ότι τα νόμιμα μέσα δεν αρκούν, δείχνοντας την ανάγκη για περαιτέρω ριζοσπαστικοποίηση του κινήματος. Οι 24ωρες απεργίες-«τουφεκιές στον αέρα» στις οποίες επιδίδονται οι γραφειοκρατικές συνδικαλιστικές ενώσεις όπως η ΓΣΕΕ και η ΑΔΕΔΥ δείχνουν πόσο επίκαιρη είναι πάντα η οργάνωση από τα κάτω, οι δομές χειραφέτησης που θα επιτρέψουν την μακρόχρονη και συνεπώς αποτελεσματική παράλυση της παραγωγής και των υπηρεσιών. Η μη επιτυχία των μεμονωμένων και κλαδικών κινητοποιήσεων καθιστά αναγκαίο το γενικό απεργιακό ξεσηκωμό και τη δημιουργία δεσμών αλληλεγγύης στα λαϊκά στρώματα της κοινωνίας. Τέλος, η περιστροφή της παραγωγής γύρω από το κέρδος προτάσσει σαν απώτερο στόχο της άρνησης εργασίας την ανατροπή του υπάρχοντος σάπιου συστήματος της εκμετάλλευσης.

ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΑ ΑΦΕΝΤΙΚΑ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΛΑΚΕΔΕΣ ΤΟΥΣ
ΠΡΟΤΑΣΣΟΥΜΕ ΤΗΝ ΓΕΝΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ ΔΙΑΡΚΕΙΑΣ

senza classi
ομάδα ανατρεπτικής σκέψης

Κάλεσμα στην γενική απεργία 20 φλεβάρη 2013

afisa20feb

Η σημερινή κατάσταση χαρακτηρίζεται από την άγρια επίθεση του κεφαλαίου(ντόπιου και ξένου) και της τρικομματικής κυβέρνησης που το στηρίζει.Η συντονισμένη αυτή επίθεση έχει στόχο την κατάργηση των εργατικών κατακτήσεων,την υποδούλωση της κοινωνίας και την όξυνση των ταξικών αντιθέσεων.Χρέος μας λοιπόν η ανατροπή αυτού του βάρβαρου συστήματος,το οποίο κατασπαράζει τις ζωές μας,με οργανωμένους συλλογικούς αγώνες για τη χειραφέτηση των εργαζομένων και για το χτίσιμο μιας νέας κοινωνίας χωρίς εκμεταλλευτές και εκμεταλλευόμενους.

ΤΕΡΜΑ ΣΤΗΝ ΑΠΑΘΕΙΑ
ΟΛΟΙ -ΕΣ
ΣΤΗΝ ΓΕΝΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ 20 ΦΛΕΒΑΡΗ
11:00 π.μ. ΜΟΥΣΕΙΟ

senza classi
ομάδα ανατρεπτικής σκέψης