Σε αυτή τη δεδομένη συγκυρία η επίθεση της αστικής τάξης και του πολιτικού της προσωπικού ενάντια στους εκμεταλλευόμενους και καταπιεσμένους κλιμακώνεται και η καταστολή των κοινωνικών-ταξικών αγώνων εντείνεται. Θεωρώντας ως κομβικό σημείο την οργάνωση και την συλλογικοποίηση με συνέπεια και συνέχεια, δημιουργήσαμε την ομάδα senza classi.Να σημειώσουμε πως δραστηριοποιούμαστε στα νότια προάστια της αθήνας.
Θα απαντήσουμε σε τρία ερωτήματα, τα οποία θα βοηθήσουν να παρουσιάσουμε καλύτερα την ομάδα μας.
Αυτά είναι
α. ποιοι είμαστε ;
β. γιατί οργανωνόμαστε ;
γ. πως οργανωνόμαστε ;
Ακόμα θα περιγράψουμε με λίγα λόγια την δική μας προοπτική.
Ποιοι είμαστε ;
Αρχικά είναι αναγκαίο να αναφέρουμε ότι αποτελούμε μία ελευθεριακή-αντιιεραρχική πολιτική ομάδα με σαφή και ξεκάθαρο ταξικό προσανατολισμό. Είμαστε με την πλευρά των εκμεταλλευόμενων και των καταπιεζόμενων αυτής της κοινωνίας, πιστεύουμε πως η ταξική πάλη είναι ο κινητήριος μοχλός της ιστορίας αλλά και του μετασχηματισμού της κοινωνίας. Ιστορικά ο κόσμος προχωράει μέσα από συγκρούσεις αντίθετων ομαδοποιήσεων (τάξεων) όπου η κάθε μια έχει εντελώς διαφορετικά συμφέροντα από την άλλη. Η κυρίαρχη τάξη κατέχει τα κυριότερα μέσα παραγωγής σε αντίθεση με την κυριαρχούμενη η οποία κατέχει μόνο την εργατική της δύναμη.
Σε αυτό το σημείο είναι σημαντικό να τονιστεί πως ένα κρίσιμο βήμα για την ενίσχυση και προώθηση του αγώνα για την συνολική ανατροπή του καπιταλισμού είναι η δημιουργία σταθερών οργανωμένων «από τα κάτω» δομών με αντιιεραρχικό χαρακτήρα είτε αυτές είναι πολιτικές είτε κοινωνικές. Εδώ όμως πρέπει να κάνουμε μια ζωτικής σημασίας παρατήρηση:ενώ οι έννοιες του πολιτικού και του κοινωνικού αλληλοσυμπληρώνονται και αλληλοσυνδέονται,εντούτοις δεν πρέπει να συγχέονται και να επεμβαίνει το ένα στο άλλο αυθαίρετα.
Κατ’ επέκταση και οι πολιτικές με τις κοινωνικές δομές αγώνα δεν πρέπει να μπερδεύονται αλλά να διαχωρίζονται με έναν εύλογο τρόπο, ο οποίος διασφαλίζει την παράλληλη και ομαλή λειτουργία και των μεν και των δε. Ένας τέτοιος τρόπος είναι ο οργανωτικός δυισμός που αφορά την οργανωτική και δομική διάκριση ανάμεσα στις πολιτικές και τις κοινωνικές/ταξικές οργανώσεις. Η διάκριση αυτή δεν καθιστά τις οργανώσεις με συγκροτημένο πολιτικό χαρακτήρα εξωταξικές η πρωτοποριακές, αντιθέτως βοηθάει την αρμονική συνύπαρξη των 2 ειδών οργανώσεων, καθώς και δεν αποκλείει τη συμμετοχή πολιτικών ομάδων σε κοινωνικά εγχειρήματα, αρκεί όμως να μην είναι σε μόνιμη βάση.
Τα κοινωνικά εγχειρήματα δημιουργούνται με βάση κάποιες κοινές άμεσες αναγκαιότητες, γι’ αυτό συνήθως έχουν συγκεκριμένες θεματικές και πρόσκαιρα αιτήματα. Οι πολιτικές ομάδες, από την άλλη έχουν πιο συγκροτημένο λόγο, ο οποίος συνολικοποιεί τα προβλήματα, κεντρικοποιεί το πεδίο δράσης της και κάνει πιο σφαιρική ανάλυση της κατάστασης λόγω του ότι υπάρχει σύμπνοια απόψεων, κάτι το οποίο δύσκολα εμφανίζεται σε μία κοινωνική/ταξική δομή.
Αντιλαμβανόμαστε όμως την εξέχουσας σημασίας θέση που κατέχουν τα κοινωνικά εγχειρήματα (στέκια, καταλήψεις, θεματικές συνελεύσεις,συνδικάτα κτλ). Γι’ αυτό τα στηρίζουμε έμπρακτα και θεωρούμε απαραίτητη την ενδυνάμωση και εξάπλωση τους, καθώς μέσα από αυτά ο κόσμος πολιτικοποιείται, σπάει την λογική της ανάθεσης, παίρνει ευθύνες και του δίνεται η ευκαιρία να ασχοληθεί περαιτέρω σε κάποια πολιτική ομάδα. Το πολιτικό ,θα λέγαμε είναι ο τρόπος που βλέπεις μπροστά, ενώ το κοινωνικό ο τρόπος που προχωράς.
Τέλος είμαστε ενάντιοι σε λογικές πρωτοπορίας και ανάθεσης διότι είναι πάγια θέση μας ότι η επανάσταση και ο κοινωνικός μετασχηματισμός θα γίνουν από τους ίδιους τους καταπιεσμένους και εκμεταλλευόμενους της κοινωνίας και όχι από μειοψηφίες και καθοδηγητικά στελέχη. Ακόμα είμαστε απέναντι από ατομικιστικές αντιλήψεις που δεν προτάσσουν αλλά απορρίπτουν την κοινωνική απελευθέρωση ως στόχο και συνθήκη ολοκλήρωσης της ατομικής απελευθέρωσης.
Γιατί οργανωνόμαστε ;
Η ανάγκη για οργάνωση στο σήμερα είναι πιο επίκαιρη από ποτέ. Ο καπιταλισμός μέσα από τα ιδεολογήματα, την βία και την εξουσία του προσπαθεί να κάνει το άτομο να αρνηθεί την συλλογικοποίηση σε ομάδες και ευρύτερα σχήματα και να μείνει μόνο του προκειμένου να παλεύει εναντίον όλων για την επιβίωση του με μοναδικό σκοπό το κέρδος. Όμως παρά τα λεγόμενα των αφεντικών η οργάνωση «από τα κάτω» ως θεσμοποιημένη και συγκεκριμένη μορφή κοινωνικών σχέσεων αποτελεί μια δημιουργική απάντηση στις ατομικές και συλλογικές ανάγκες και διεκδικήσεις. Είναι ξεκάθαρο πως η κυριαρχία των αφεντικών και του αστικού κράτους βασίζεται ως ένα βαθμό στην αποδιοργάνωση και στην έλλειψη σταθερών δομών των καταπιεζόμενων και εκμεταλλευόμενων.
Ο άνθρωπος ως κοινωνικό ον επιζητεί την ομαδοποίηση του καθώς μέσα από συλλογικές διαδικασίες ολοκληρώνεται, αλληλοσυμπληρώνεται και αποκτά χρήσιμες εμπειρίες.
Θεωρούμε, λοιπόν, εσφαλμένο το επιχείρημα πως κάθε μορφή οργάνωσης είναι από τη φύση της εξουσιαστική και καταπιεστική.
Επίσης είναι απαραίτητη η οργάνωση των ατόμων της κοινωνίας, διότι μέσω αυτής διαμορφώνεται ταξική και επαναστατική συνείδηση στα άτομα που συμμετέχουν αλλά και το συλλογικό επίπεδο συνείδησης κάνει συνεχή αλματώδη βήματα προς την καλύτερη κατανόηση της πραγματικότητας και της εύρεσης μιας κατάλληλης μεθόδου για αποτελεσματικότερη πάλη και αγώνες. Η οργάνωση συνολικοποιεί και τους στρατηγικούς στόχους και θέτει σε πιο ικανοποιητική και ευέλικτη βάση τους τακτικούς. Παράλληλα οι εξωστρεφείς δράσεις των οργανωμένων δομών προβάλλουν καλύτερα τις αντιπροτάσεις απέναντι στο υπάρχον κατεστημένο. Πιστεύουμε πως η ανατροπή και το γκρέμισμα του βάρβαρου συστήματος θα έρθει μέσα από συλλογικούς και μαζικούς αγώνες και όχι από ατομικές λύσεις. Επιπλέον να επισημάνουμε πως ούτε ο αυθορμητισμός από μόνος του είναι η λύση, καθώς έχει πολύ συγκεκριμένα όρια στο κίνημα. Ο αυθορμητισμός ξεκινάει και λειτουργεί προωθητικά, όμως δεν έχει τη δυνατότητα να προχωρήσει συντεταγμένα και με σαφή στόχο και «ξεφουσκώνει». Επομένως όταν ο αυθορμητισμός φτάσει στα όρια του, εκεί έρχεται να συμπληρώσει η συνεπής, σταθερή και συνολικότερη οργάνωση.
Πως οργανωνόμαστε;
Πιστεύουμε πως οι τρόποι οργάνωσης μας στο σήμερα αντικατοπτρίζουν τον αντίστοιχο τρόπο οργάνωσης της μελλοντικής κοινωνίας που οραματιζόμαστε. Όμως δεν ισχυριζόμαστε πως κατέχουμε την απόλυτη αλήθεια, αντίθετα θεωρούμε πως οι μορφές οργάνωσης είναι θεμιτό να ποικίλλουν.
Όσον αφορά τη δική μας λειτουργία βασικό στοιχείο και μέσο για τις αποφάσεις μας αποτελεί η συνέλευση μας. Η τακτική και συχνή βάση της συνέλευσης αποτελεί σημαντικό σημείο στην συγκρότηση μιας ομάδας. Μία ομάδα είναι απαραίτητο να συζητάει και να ζυμώνεται ανά κοντινά χρονικά διαστήματα προκειμένου να επιτύχει το καλύτερο δυνατό δέσιμο και να καταφέρουν τα μέλη της να επικοινωνούν ουσιαστικά το ένα με το άλλο.
Ακόμα να τονίσουμε την αναγκαιότητα ύπαρξης ξεκάθαρα αποτυπωμένων και άμεσα τροποποιήσιμων θέσεων και δομών αποφασισμένων μέσα από συλλογικές διαδικασίες (πχ συνελεύσεις ή συνέδρια για κάποιο ευρύτερο σχήμα ), με κοινό άξονα την αρχή της ελεύθερης συμφωνίας και της συνδιαμόρφωσης. Αυτό θα περιορίσει την δημιουργία και διαιώνιση λογικών άτυπης ιεραρχίας, εξειδίκευσης και διαφορετικών ταχυτήτων στην ομάδα ή σε κάποιον ευρύτερο σχηματισμό. Είναι επιθυμητό για μας να διασφαλίζεται η συμμετοχή όλων και καμία άποψη να κρύβεται ή να μην μπορεί να ακουστεί. Επίσης δεν αναγνωρίζουμε την επιβολή της πλειοψηφίας στην μειοψηφία αλλά ούτε και το αντίθετο. Για μια ομάδα που θέλει να έχει συνέχεια και συνέπεια είναι επιτακτικό να τηρεί τις αποφάσεις που πήρε η ίδια μέσα από τις διαδικασίες της.
Στο σημείο αυτό να αναφερθούμε στην λήψη αποφάσεων. Στοχεύουμε στην επιτυχή και αποτελεσματική συνδιαμόρφωση και σύνθεση σε όλες τις περιπτώσεις. Εντούτοις επειδή αυτό είναι αντικειμενικά αρκετά δύσκολο να επιτυγχάνεται σε κάθε ζήτημα, προκρίνουμε ως τρόπο λήψης τον εξής : Αρχικά για ζητήματα αξιακά ομοφωνία και ολομέλεια. Για τα τακτικά(πχ κάποια εξωστρεφής δράση), εφόσον έχουν αναλυθεί σε βάθος όλα τα σκεπτικά και δεν υπάρχει περιθώριο για συνδιαμόρφωση οι αποφάσεις να λαμβάνονται πλειοψηφικά με το δικαίωμα της μειοψηφίας να μην συμμετέχει στη δράση που αποφασίστηκε ή να συναινέσει στην απόφαση και αυτή να πραγματοποιηθεί στο σύνολο της ομάδας.
Η σκέψη πάνω σε αυτό είναι πως καλύτερα να πραγματοποιείται μία δράση παρά να μην δραστηριοποιούμαστε καθόλου, καθώς αυτό δίνει εμπειρίες και βοηθάει στη συνέχεια του δύσκολου δρόμου του αγώνα για την κοινωνική χειραφέτηση.
Η δικιά μας προοπτική.
Η ατομική ιδιοκτησία των μονάδων παραγωγής και η καταπίεση που επιβάλλει το κράτος στους εκμεταλλευόμενους είναι η πηγή των δεινών της κοινωνίας. Οι ατομικιστικές, ρατσιστικές και φασιστικές αντιλήψεις είναι γέννημα του συστήματος εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο, το οποίο μέσω της οικονομικής βίας, της καταστολής και των ιδεολογιών του προσπαθεί να εδραιώσει και διαιωνίσει την κυριαρχία του.
Ο δρόμος του αγώνα και της συνεχής προσπάθειας για γκρέμισμα του τωρινού εκμεταλλευτικού και καταπιεστικού συστήματος είναι ο δρόμος που διαλέξαμε. Η μοναδική διέξοδος για την ουσιαστική και πραγματική απελευθέρωση είναι η κοινωνικοποίηση των μέσων παραγωγής και η διάλυση του αστικού κράτους.
Οραματιζόμαστε τον κομμουνισμό και την αταξική κοινωνία. Στην ουσία μια κοινωνία χωρίς αφεντικά και δυνάστες, μια κοινωνία όπου ο καθένας θα προσφέρει ανάλογα με τις δυνατότητες του και θα λαμβάνει ανάλογα με τις ανάγκες του, μια κοινωνία όπου ο καθένας θα αναπτύσσει τον εαυτό του παράλληλα και όχι ανταγωνιστικά ως προς τους άλλους, μια κοινωνία με άξονα την αλληλεγγύη και την συνεργασία.
Μέσα από δυναμικές συνελεύσεις, ομοσπονδιακά σχήματα και μαζικές κοινωνικές και ταξικές οργανώσεις, με μία διακριτή παρουσία στους χώρους αγώνα( τόποι δουλειάς, σχολές, γειτονιές κ.α.) και ανυποχώρητη στάση στο δρόμο θα δημιουργηθούν οι κατάλληλες συνθήκες για την ανατροπή του σκηνικού. Ακόμα οι αντιφάσεις του καπιταλισμού και η ύπαρξη λόγω των παραπάνω ενός συνεπούς επαναστατικού κινήματος θα ανοίξουν το δρόμο για την κοινωνική απελευθέρωση και την αυτοδιεύθυνση των ζωών μας.
ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΚΑΙ ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΚΑΙ ΤΟΝ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΜΟ