Τα τελευταία τρία περίπου χρόνια η υπόθεση της εξόρυξη χρυσού στην περιοχή της Β.Α. Χαλκιδικής έχει γνωρίσει μια πρωτοφανή δημοσιότητα, συνέπεια της ολοένα και μεγαλύτερης προσπάθειας των χρυσοθήρων να πετύχουν το σκοπό τους αλλά και της ανυποχώρητης αντίστασης των κατοίκων στα σχέδια τους. Ως νέα συλλογικότητα ασχολούμαστε με το συγκεκριμένο ζήτημα από το Μάρτη του 2013 ενώ από τον Απρίλιο του ίδιου έτους συμμετέχουμε στη Συντονιστική Συνέλευση Αλληλεγγύης στον Αγώνα των κατοίκων της Β.Α. Χαλκιδικής. Έχοντας όλο αυτό τον καιρό ασχοληθεί κυρίως με την περιβαλλοντική πλευρά του ζητήματος θεωρήσαμε δόκιμο να αναδείξουμε σε αυτή την εκδήλωση μια άλλη πλευρά και συγκεκριμένα την σημασία του ως κοινωνικού αγώνα στο ευρύτερο πλαίσιο της σπουδαιότητας των κοινωνικών αγώνων.
Το γεγονός ότι συλλογικότητες και μεμονωμένα άτομα απ’ όλη την Ελλάδα έδειξαν την αλληλεγγύη τους , αναδεικνύουν τη σημασία του αγώνα αυτού. Θεωρούμε ότι αγώνες όπως αυτός διεξάγονται μέσα από πραγματικές κοινότητες και στη βάση κοινών προβλημάτων, όπου τα άτομα συνευρίσκονται και αλληλεπιδρούν μεταξύ τους , συνδεόμενα όχι απλά με πολιτική συγγένεια αλλά μέσα από την συνύπαρξη τους σε ένα χώρο. Αυτός είναι και ο λόγος για τον οποίο πιστεύουμε ότι το συγκεκριμένο ζήτημα συσχετίζεται άμεσα και με άλλους αγώνες είτε αυτή διεξάγονται στην ύπαιθρο, είτε στις γειτονιές, είτε στους χώρους εργασίας. Ακόμα πιστεύουμε πως μέσα από τέτοιους αγώνες τα προτάγματα μας παίρνουν πραγματική υπόσταση. Εδώ μπορούμε να αναφέρουμε τις ισχυρές κοινωνικές αντιστάσεις των κατοίκων οι οποίες εκφράζονται ποικιλοτρόπως, την έμπρακτη αλληλεγγύη που πραγματώνεται σε ολόκληρο τον ελλαδικό χώρο, αλλά και στο εξωτερικό εν μέρει (με πορείες, συγκεντρώσεις, συναυλίες, έντυπο και οπτικοακουστικό υλικό και άλλα μέσα) και την εναντίωση στην καταστροφή της φύσης και πάσης φύσεως αφεντικά.
Τεράστια σημασία για εμάς έχει το γεγονός ότι μέσα από τις διαδικασίες της Χαλκιδικής έγινε εφικτό το ξεπέρασμα, μέχρι ενός σημείου τουλάχιστον, της καταστροφικής για κάθε αγώνα, αλλά και για την οργάνωση των ζωών μας γενικότερα, λογικής της ανάθεσης. Δεν έχουμε γνωρίσει από κοντά τις διαδικασίες οργάνωσης των κατοίκων, είναι πολύ σημαντικό όμως το γεγονός ότι η οργάνωση αυτή γίνεται μέσα από οριζόντιες δομές όπως συνελεύσεις χωριών και επιτροπές αγώνα, αλλά και το συντονιστικό τους, το οποίο λειτουργεί κατά κάποιον τρόπο στα πρότυπα της ομοσπονδίας.
Οι αγώνες αυτοί δεν μπορούν να διεξαχθούν με σκεπτικά ανάθεσης, αλλά μόνο με τη φυσική παρουσία των ανθρώπων. Εφόσον θεωρούμε το κράτος έναν ιδεολογικό και κατασταλτικό μηχανισμό των αφεντικών, πιστεύουμε ότι καμία κυβέρνηση, κανένα υπουργείο, κανένα ψήφισμα δεν θα δικαιώσει σε βάθος χρόνου ούτε τον συγκεκριμένο αγώνα, αλλά ούτε και κανένα κοινωνικό αγώνα. Όπως έχει αποδειχθεί άλλωστε σε αυτό το βάρβαρο σύστημα, νόμος είναι τα συμφέροντα του κεφαλαιοκράτη. Αυτό στη συγκεκριμένη περίπτωση μπορούμε να το δούμε τόσο στη συνέχιση των διεργασιών για την εξόρυξη, παρά τη φαινομενικά αντίθετη απόφαση του ΣτΕ, όσο και στην ουσιαστική κατάργηση στα χωριά της Χαλκιδικής του αστικού δικαιώματος του συναθροίζεστε. Δεν είναι άλλωστε η πρώτη φορά που το κράτος καταπατά τους δικούς του νόμους προς όφελος του, αλλά και προς όφελος των νταβατζίδων του.
Φυσικά υπάρχουν διαφορές μεταξύ των κοινωνικών αγώνων με ορισμένους παράγοντες διαφοροποίησης να είναι ο τρόπος με τον οποίο αντιλαμβάνονται το περιεχόμενο του κάθε αγώνα οι εκάστοτε ομαδοποιήσεις, τα μέσα πάλης και η δυνατότητα χρησιμοποίησης τους αλλά και ενάντια σε ποια πτυχή του συστήματος στρέφονται. Παρά τις όποιες διαφορές τους, θεωρούμε ότι όλοι αυτοί οι αγώνες πηγάζουν από μια κοινή βάση, τις κοινωνικές και οικονομικές ανισότητες. Κάθε τέτοιος αγώνας εξάλλου, αποτελεί μια υπεράσπιση ενός μικρού ή μεγάλου κεκτημένου απ’ τους μηχανισμούς της κυριαρχίας.
Πέρα όμως από την υπεράσπιση των κεκτημένων, αυτοί οι αγώνες συμβάλουν καθοριστικά στη διαμόρφωση των συνειδήσεων μας. Όπως έχουμε αναφέρει και παλιότερα, θεωρούμε ότι το πολιτικό είναι ο τρόπος που κοιτάς μπροστά, ενώ το κοινωνικό ο τρόπος που προχωράς. Ως αναρχικοί πιστεύουμε ότι η χειραφέτηση των ζωών μας μετά το γκρέμισμα αυτού του απάνθρωπου συστήματος δεν θα επέλθει μέσα από μια πολιτική, αλλά μέσα από μια κοινωνική επανάσταση.
senza classi
ελευθεριακή συλλογικότητα
