«Έχοντας την άποψη και την θέση πως ο δρόμος για την ατομική – συλλογική ελευθερία είναι γεμάτος από αγώνα και αντίσταση, αποφάσισα από την Τρίτη 4/6, να προχωρήσω σε απεργία πείνας· ημερομηνία που με το ισχύον νομικό καθεστώς, λήγει το μέγιστο όριο προφυλάκισης μου. Διευκρινίζω πως για μένα η επιλογή του να προχωρήσω σε απεργία πείνας, δεν αποτελεί κίνηση απελπισίας, αλλά επιλογή συνέχισης του αγώνα. Ενός αγώνα που δίνουμε από την πρώτη στιγμή της αιχμαλωσίας μας εγώ και οι σύντροφοί μου, αντιστεκόμενοι σε μία δίχως προηγούμενο εκδικητική αντιμετώπιση από τους δικαστικούς μηχανισμούς, οι οποίοι αποφάσισαν για την περίπτωση μας να κάνουν ένα διάλειμμα από τα εισπρακτικά τους καθήκοντα, προκειμένου να υπερασπιστούν την κοινωνία από τους υποτιθέμενους εχθρούς της και τους νόμους από τους παραβάτες τους. Είναι οι ίδιοι μηχανισμοί και οι ίδιοι άνθρωποι πίσω απ’ αυτούς, που αποτελούν τους φυσικούς αυτουργούς της νομιμότητας των επιστρατεύσεων των απεργών, των χιλιάδων πλειστηριασμών και αστέγων, της κατάργησης των εργασιακών διεκδικήσεων, των απολυμένων, της κατάργησης των κοινωνικών παροχών, των χιλιάδων που ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας, των εκατοντάδων αυτόχειρων κάθε χρόνο που βάζουν τέλος στη ζωή τους επειδή αδυνατούν να ανταπεξέλθουν αξιοπρεπώς, της νομιμότητας των στοιβαγμένων ανθρώπων σε στρατόπεδα χαρακτηρίζοντας τους ως λαθραίους. Είναι οι φυσικοί αυτουργοί της νομιμότητας των βασανιστηρίων και των ξυλοδαρμών στα αστυνομικά τμήματα, των τυχαίων εκπυρσοκροτήσεων, της φίμωσης των αντικαθεστωτικών μέσων πληροφόρησης…»
Κ. Σακκάς, Α’ πτέρυγα Κορυδαλλού
Σε μία εποχή όπου τα θεμέλια του συστήματος έχουν αρχίσει να τρίζουν, η αυταρχικοποίηση του κράτους κρίνεται απαραίτητη ώστε να μην καταρρεύσει. Πως αλλιώς μπορεί να κάνει την κοινωνία να σκύψει το κεφάλι, την στιγμή που η καταπίεση εντείνεται σε όλους τους τομείς της ζωής; Ισοπεδώνοντας κάθε κοινωνική αντίσταση. Μέσα από την διάχυση του φόβου, την δυσφήμιση των αγώνων, την εντεινόμενη καταστολή και φίμωση των αγωνιζόμενων κομματιών, τη συνεχόμενη επίθεση που εξαπολύει σε οποιονδήποτε έρχεται σε ρήξη με το υπάρχον σύστημα. Με την βοήθεια των καθεστωτικών ΜΜΕ, που προτάσσουν την «τάξη και την ασφάλεια των πολιτών» και τις τρομερές και ενίοτε επιτυχημένες προσπάθειες της αστυνομίας προκειμένου να εξαλειφθούν οι «τρομοκρατικές οργανώσεις», οι αστυνομικές δυνάμεις συνεχίζουν να προστατεύουν το κεφάλαιο και τα αφεντικά, συγκαλύπτοντας τους φασίστες, διαλύοντας πορείες με ξύλο και χημικά, επιστρατεύοντας εργαζομένους, εισβάλοντας σε φυλακές (πρόσφατα με τα ΕΚΑΜ) και καταλήψεις, εισβάλλοντας σε σπίτια (με πρόσφατο παράδειγμα αυτό των κατοίκων της ΒΑ Χαλκιδικής), συλλαμβάνοντας αγωνιστές πολλοί από τους οποίους αφού βασανιστούν στα αστυνομικά τμήματα οδηγούνται στα δικαστήρια με γελοίες και στημένες κατηγορίες.
Οι αναρχικοί Κ. Σακκάς και Α. Μητρούσιας, ανήκοντας στο αγωνιζόμενο κομμάτι της κοινωνίας, αποτέλεσαν στόχο, με την σύλληψη τους να πραγματοποιείται στις 4 Δεκεμβρίου του 2010 έξω από μια οπλισμένη αποθήκη στη Νέα Σμύρνη. Από την πρώτη στιγμή ο Κ. Σακκάς παραδέχεται την σχέση του με τον οπλισμό και δηλώνει ξεκάθαρα την πολιτική του ταυτότητα: αναρχικός. Τρείς μέρες αργότερα προφυλακίζεται για την συμμετοχή του σε άγνωστη τρομοκρατική οργάνωση και για οπλοκατοχή. Σχεδόν ένα χρόνο αργότερα η κατηγορία αυτή μετατρέπεται σε συμμετοχή στην οργάνωση Συνομωσία Πυρήνων της Φωτιάς, χωρίς να έχει προκύψει απολύτως κανένα νέο στοιχείο. Η συγκεκριμένη κατηγορία, όπως άλλωστε έχει χρησιμοποιηθεί πολλάκις στο παρελθόν, λύνει τα χέρια των εισαγγελέων, των δικαστών και όλου του συναφιού καθώς αυτή της συμμετοχής σε άγνωστη τρομοκρατική οργάνωση δεν θα μπορούσε να σταθεί στο δικαστήριο χωρίς στοιχεία. Λίγο πριν την λήξη της προφυλάκισης του, προφυλακίζεται εκ νέου για την συμμετοχή του σε πάνω από εκατό ενέργειες, για τις οποίες έχει αναλάβει ευθύνη η οργάνωση Συνομωσία Πυρήνων της Φωτιάς και μάλιστα στην συγκεκριμένη δικογραφία δεν αναφέρεται καν το όνομα του. Τον Απρίλιο του 2012 λίγο πριν τελειώσει και η δεύτερη προφυλάκιση, ο εισαγγελέας Μωραΐάκης κάνει πρόταση για παράταση της προφυλάκισης για ακόμη 6 μήνες χωρίς καμία δικαιολογία και το συμβούλιο των εφετών με μία καθαρά εκδικητική και πολιτικού χαρακτήρα απόφαση δέχεται το παραπάνω αίτημα. Στις 4 Ιουνίου 2013, έπειτα από 30 μήνες ομηρίας στα χέρια του κράτους και ημερομηνίας λήξης του μέγιστου ορίου προφυλάκισης, ο Κώστας Σακκάς προχωρεί σε απεργία πείνας, διεκδικώντας την άμεση απελευθέρωση του και συνεχίζοντας τον αγώνα του και εντός φυλακής. Έναν αγώνα για την ατομική και συλλογική απελευθέρωση, έναν αγώνα που πρέπει να βγει και εκτός των τειχών και να μας βρει αλληλέγγυους στην πράξη.
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΥΣ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥΣ ΚΡΑΤΟΥΜΕΝΟΥΣ
ΑΜΕΣΗ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΤΟΥ ΑΝΑΡΧΙΚΟΥ ΚΩΣΤΑ ΣΑΚΚΑ,
ΑΠΕΡΓΟΥ ΠΕΙΝΑΣ ΑΠΟ 4/6
