Την Τρίτη 2-10 το συντονιστικό αναρχικών κοινοτήτων στα νότια και ανατολικά της Αθήνας πραγματοποιήσε μαζική παρέμβαση στην Ηλίουπολη.
Οι αφίσες του συντονιστικού που κολλήθηκαν :

ελευθερία ή βαρβαρότητα

θέρος τρύγος πόλεμος

το κείμενο της συλλογικότητας μας που μοιράστηκε στην παρέμβαση:

Στη σημερινή συγκυρία, τα αφεντικά προκειμένου να διατηρήσουν τα κέρδη τους εντείνουν την επίθεση στα εργαζόμενα κομμάτια και χαμηλότερα στρώματα της κοινωνίας. Η επίθεση αυτή εκφράζεται μέσα από μειώσεις μισθών που πολλές φορές δεν επαρκούν ούτε για τις βασικές ανάγκες, απολύσεις αυτών που «περισσεύουν», αύξηση εκμετάλλευσης ντόπιων και μεταναστών μέσω της «μαύρης» και επισφαλούς εργασίας. Για να επιτευχθούν τα παραπάνω τα αφεντικά με αγαστή συνεργασία του αστικού κράτους, προωθούν μια σειρά μεθόδων καταστολής και αδρανοποίησης των θιγόμενων κομματιών της κοινωνίας. Ειδικότερα κλιμακώνεται η κρατική βία μέσω της αστυνομοκρατίας , καλλιεργείται ένα κλίμα φόβου και ανασφάλειας για το μέλλον και ενεργοποιούνται τα πιο αντιδραστικά αντανακλαστικά της κοινωνίας(«κοινωνικός κανιβαλισμός» μέσα από την υπόδειξη «αποδιοπομπαίων τράγων» όπως οι μετανάστες ή δημόσιοι υπάλληλοι, εκφασισμός και άνοδος των ναζιστών).

Θεωρούμε πως η παραπάνω συνθήκη δεν είναι αποτέλεσμα κακής διαχείρισης αλλά είναι η ουσία του ίδιου του καπιταλισμού. Ο αγώνας για μας και για άλλες ομάδες που παρεμβαίνουν στο κοινωνικό πεδίο είναι τόσο αντικρατικός όσο και αντικαπατιλιστικός. Στο σύνολο τους οι ομάδες αυτές αποτελούν τον χώρο του κοινωνικού αναρχισμού και υπάρχουν σε πανελλαδική εμβέλεια. Η συνεργασία των ομάδων αυτών δεν αποτελεί καινούργιο φαινόμενο ,μέχρι τώρα όμως γινόταν κατά κύριο λόγο σε επίπεδο ευκαιριακό και για ορισμένα ζητήματα. Πιστεύουμε πως είναι αναγκαιότητα οι αναρχικές ομάδες να οργανωθούν πιο συνολικά, διότι όχι μόνο προσφέρει αύξηση του ποσοτικού επιπέδου των δυνάμεων μας αλλά και γιατί είναι θέση μας πως ο αυθορμητισμός ξεκινάει και λειτουργεί προωθητικά, όμως δεν έχει τη δυνατότητα να προχωρήσει συντεταγμένα και με σαφή στόχο και «ξεφουσκώνει». Με το σκεπτικό αυτό λοιπόν και ξεκινώντας από τις γειτονιές αποφασίσαμε να συμμετάσχουμε στο Συντονιστικό αναρχικών κοινοτήτων αγώνα στα Νότια και Ανατολικά της Αθήνας.

Σε αυτό το σημείο θα θέλαμε να παρουσιάσουμε συνοπτικά τη δικιά μας οπτική γύρω από το Συντονιστικό. Όπως αναφέραμε συμμετέχουν αναρχικές ομάδες από τα νότια και τα ανατολικά της Αθήνας. Οι πολιτικές μας συμφωνίες είναι αποτέλεσμα συνδιαμόρφωσης και όχι επιβολής από κάποιου είδους ανώτερη και πεφωτισμένη ηγεσία. Μέσα από το συντονιστικό είναι δυνατή η ύπαρξη ενός πιο ενοποιημένου και ισχυρού αναρχικού λόγου ο οποίος να είναι προσιτός στο κοινωνικό πεδίο.

Θα θέλαμε να καταστεί σαφές πως ο συντονισμός αυτός δε δημιουργήθηκε για να πάρει στα χέρια του κάποιου είδους εξουσία, αλλά για να λειτουργήσει προωθητικά για τον κοινωνικό ξεσηκωμό και για να δείξει το δρόμο της αυτοοργάνωσης.

Τέλος πιστεύουμε πως οι τρόποι οργάνωσης αντανακλούν την κοινωνία που οραματιζόμαστε και πως ο μοναδικός τρόπος για να ανατραπεί ολοκληρωτικά το υπάρχον σύστημα είναι η κοινωνική επανάσταση.

ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΚΑΙ ΑΓΩΝΑΣ ΣΕ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΓΕΙΤΟΝΙΕΣ
ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΡΧΙΑ ΚΑΙ ΤΟΝ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΜΟ

senza classi
ελευθεριακή συλλογικότητα

Τα ξημερώματα της Δευτέρας 5 Αυγούστου, πραγματοποιήθηκε στην Πάτρα επιχείρηση εκκένωσης 3 καταλήψεων από την αστυνομία. Αυτές ήταν το στέκι ΤΕΙ Πατρών, το «Μαραγκοπούλειο» και το Παράρτημα του Πανεπιστημίου, το οποίο αποτελεί ιστορική κατάληψη καθώς υπήρξε και κέντρο αγώνα ενάντια στη Χούντα του 67. Κατά τη διάρκεια της επιχείρησης συνελήφθησαν 5 άτομα που βρίσκονταν στην κατάληψη «Μαραγκοπούλειο» αλλά και προσήχθησαν αλληλέγγυοι που προσπάθησαν να προσεγγίσουν το σημείο.

Η επίθεση του κράτους στις καταλήψεις στην Πάτρα δεν είναι σίγουρα τυχαία, καθώς στην πόλη υπάρχει δυναμική αντιφασιστική παρουσία και αρκετές δομές αντίστασης στο υπάρχον εκμεταλλευτικό σύστημα. Θεωρούμε όμως αναγκαίο να τονίσουμε πως η επίθεση αυτή δεν είναι ξεκομμένη από τη συνολική επίθεση στην κοινωνία, αντίθετα εντάσσεται στο ευρύτερο πλαίσιο καταστολής των κοινωνικών αγώνων. Περιπτώσεις όπως οι εισβολές σε άλλους κατειλημμένους και αυτοοργανωμένους χώρους (Βίλλα Αμαλίας, Σκαραμαγκά, Λέλας Καραγιάννη, Δέλτα, στέκι ΑΣΟΕΕ κ.α.),οι σχεδιασμένες επιθέσεις σε μετανάστες με βασανισμούς, δολοφονίες και απελάσεις , η άγρια καταστολή στον αναρχικό χώρο που αποτελεί ένα από τα πιο μαχόμενα κομμάτια της κοινωνίας με παράνομες φυλακίσεις, βασανισμούς και συλλήψεις, οι επιστρατεύσεις στους εργαζομένους του μετρό, στους ναυτεργάτες και στους καθηγητές, το κλείσιμο της ΕΡΤ αλλά και το τσάκισμα κάθε μορφής αντίστασης που αποκλίνει από τον κρατικό έλεγχο επιβεβαιώνουν το δόγμα της «μηδενικής ανοχής» που εφαρμόζει το κράτος και το κεφάλαιο καθημερινά μέσω της αστυνομίας, των ΜΜΕ και διάφορων άλλων μηχανισμών. Αυτό το δόγμα έχει σαν σκοπό την επιβολή της «κανονικότητας» και του προτύπου του «φιλήσυχου πολίτη», ο οποίος θα υπακούει πιστά στις επιταγές των αφεντικών και θα συναινεί στην υποτίμηση της εργασίας του και κατ’ επέκταση της ίδιας της ζωής του.

Σε αυτό το σημείο να αναφέρουμε πως οι κυρίαρχοι, δεν περιορίζονται μονάχα στην εκκένωση των καταλήψεων, εντούτοις διαδίδοντας πλήθος κατηγοριών π.χ. «εστίες ανομίας» και «μονάδες παραμονής περιθωριακών ατόμων» μέσω των καθεστωτικών μέσων ενημέρωσης προσπαθούν να δυσφημίσουν και να διαστρεβλώσουν τη σημασία των καταλήψεων με σκοπό να ενταθεί ο κοινωνικός κανιβαλισμός και κοινωνικά κομμάτια να στραφούν ενάντια σε αυτές. Από την πλευρά μας δεν έχουμε παρά να υπερασπιστούμε τον πραγματικό ρόλο των δομών του ελευθεριακού/αναρχικού κινήματος και να απαντήσουμε στη ρητορική του κράτους. Αρχικά είναι σημαντικό να αναφέρουμε ότι οι καταλήψεις είναι μέρος της κοινωνίας και να σημειώσουμε πως για μας δεν είναι «τα ντουβάρια τους», αλλά οι σχέσεις και οι συντροφικοί δεσμοί που αναπτύσσονται. Οι καταλήψεις είναι πεδίο αλληλεγγυης και αλληλοβοήθειας, συλλογικοποίησης, οριζόντιας οργάνωσης, κοινωνικοπολιτικής ζύμωσης και εναντίωσης σε ανταγωνιστικές, ρατσιστικές και φασιστικές αντιλήψεις. Οι αγωνιστές που δραστηριοποιούνται σε καταλήψεις δεν έπαψαν ποτέ μέσα από συνελεύσεις να λαμβάνουν μέρος σε κοινωνικούς/ταξικούς/αντιφασιστικούς αγώνες, να διοργανώνουν δημιουργικές δραστηριότητες όπως συζητήσεις, θεατρικές παραστάσεις, παρουσιάσεις βιβλίων, προβολές ,συλλογικές κουζίνες, συναυλίες κ.α. Τέλος , ιστορικά οι καταλήψεις πραγματοποιούνταν και για το ζωτικό ζήτημα της στέγασης.

Όλα τα παραπάνω αποδεικνύουν τον κοινωνικό και αγωνιστικό χαρακτήρα των καταλήψεων. Γι’ αυτό είναι αναγκαία η έμπρακτη αλληλεγγύη όχι μόνο κομματιών που στεγάζονται στις καταλήψεις αλλά και ολόκληρης της κοινωνίας. Θεωρούμε επίσης επιτακτικό ζήτημα την σταθερή οργάνωση αυτών των δομών μεταξύ τους, για την αποτελεσματικότερη υπεράσπιση τους, για την ενδυνάμωση τους και για ένα πιο ουσιαστικό άνοιγμα στην κοινωνία. Ακόμα να τονίσουμε πως οι καταλήψεις δεν είναι ουτοπικές νησίδες ελευθερίας, αντίθετα αποτελούν κέντρα αγώνα και εστίες ρήξης με τους εξουσιαστές και το κεφάλαιο στο σήμερα και προετοιμάζουν το έδαφος για το μετασχηματισμό της κοινωνίας μέσα από την κοινωνική επανάσταση.

ΚΑΜΙΑ ΔΙΩΞΗ ΣΤΟΥΣ ΣΥΛΛΗΦΘΕΝΤΕΣ
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΙΣ ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ

senza classi
ελευθεριακή συλλογικότητα

«Έχοντας την άποψη και την θέση πως ο δρόμος για την ατομική – συλλογική ελευθερία είναι γεμάτος από αγώνα και αντίσταση, αποφάσισα από την Τρίτη 4/6, να προχωρήσω σε απεργία πείνας· ημερομηνία που με το ισχύον νομικό καθεστώς, λήγει το μέγιστο όριο προφυλάκισης μου. Διευκρινίζω πως για μένα η επιλογή του να προχωρήσω σε απεργία πείνας, δεν αποτελεί κίνηση απελπισίας, αλλά επιλογή συνέχισης του αγώνα. Ενός αγώνα που δίνουμε από την πρώτη στιγμή της αιχμαλωσίας μας εγώ και οι σύντροφοί μου, αντιστεκόμενοι σε μία δίχως προηγούμενο εκδικητική αντιμετώπιση από τους δικαστικούς μηχανισμούς, οι οποίοι αποφάσισαν για την περίπτωση μας να κάνουν ένα διάλειμμα από τα εισπρακτικά τους καθήκοντα, προκειμένου να υπερασπιστούν την κοινωνία από τους υποτιθέμενους εχθρούς της και τους νόμους από τους παραβάτες τους. Είναι οι ίδιοι μηχανισμοί και οι ίδιοι άνθρωποι πίσω απ’ αυτούς, που αποτελούν τους φυσικούς αυτουργούς της νομιμότητας των επιστρατεύσεων των απεργών, των χιλιάδων πλειστηριασμών και αστέγων, της κατάργησης των εργασιακών διεκδικήσεων, των απολυμένων, της κατάργησης των κοινωνικών παροχών, των χιλιάδων που ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας, των εκατοντάδων αυτόχειρων κάθε χρόνο που βάζουν τέλος στη ζωή τους επειδή αδυνατούν να ανταπεξέλθουν αξιοπρεπώς, της νομιμότητας των στοιβαγμένων ανθρώπων σε στρατόπεδα χαρακτηρίζοντας τους ως λαθραίους. Είναι οι φυσικοί αυτουργοί της νομιμότητας των βασανιστηρίων και των ξυλοδαρμών στα αστυνομικά τμήματα, των τυχαίων εκπυρσοκροτήσεων, της φίμωσης των αντικαθεστωτικών μέσων πληροφόρησης…»

Κ. Σακκάς, Α’ πτέρυγα Κορυδαλλού

Σε μία εποχή όπου τα θεμέλια του συστήματος έχουν αρχίσει να τρίζουν, η αυταρχικοποίηση του κράτους κρίνεται απαραίτητη ώστε να μην καταρρεύσει. Πως αλλιώς μπορεί να κάνει την κοινωνία να σκύψει το κεφάλι, την στιγμή που η καταπίεση εντείνεται σε όλους τους τομείς της ζωής; Ισοπεδώνοντας κάθε κοινωνική αντίσταση. Μέσα από την διάχυση του φόβου, την δυσφήμιση των αγώνων, την εντεινόμενη καταστολή και φίμωση των αγωνιζόμενων κομματιών, τη συνεχόμενη επίθεση που εξαπολύει σε οποιονδήποτε έρχεται σε ρήξη με το υπάρχον σύστημα. Με την βοήθεια των καθεστωτικών ΜΜΕ, που προτάσσουν την «τάξη και την ασφάλεια των πολιτών» και τις τρομερές και ενίοτε επιτυχημένες προσπάθειες της αστυνομίας προκειμένου να εξαλειφθούν οι «τρομοκρατικές οργανώσεις», οι αστυνομικές δυνάμεις συνεχίζουν να προστατεύουν το κεφάλαιο και τα αφεντικά, συγκαλύπτοντας τους φασίστες, διαλύοντας πορείες με ξύλο και χημικά, επιστρατεύοντας εργαζομένους, εισβάλοντας σε φυλακές (πρόσφατα με τα ΕΚΑΜ) και καταλήψεις, εισβάλλοντας σε σπίτια (με πρόσφατο παράδειγμα αυτό των κατοίκων της ΒΑ Χαλκιδικής), συλλαμβάνοντας αγωνιστές πολλοί από τους οποίους αφού βασανιστούν στα αστυνομικά τμήματα οδηγούνται στα δικαστήρια με γελοίες και στημένες κατηγορίες.

Οι αναρχικοί Κ. Σακκάς και Α. Μητρούσιας, ανήκοντας στο αγωνιζόμενο κομμάτι της κοινωνίας, αποτέλεσαν στόχο, με την σύλληψη τους να πραγματοποιείται στις 4 Δεκεμβρίου του 2010 έξω από μια οπλισμένη αποθήκη στη Νέα Σμύρνη. Από την πρώτη στιγμή ο Κ. Σακκάς παραδέχεται την σχέση του με τον οπλισμό και δηλώνει ξεκάθαρα την πολιτική του ταυτότητα: αναρχικός. Τρείς μέρες αργότερα προφυλακίζεται για την συμμετοχή του σε άγνωστη τρομοκρατική οργάνωση και για οπλοκατοχή. Σχεδόν ένα χρόνο αργότερα η κατηγορία αυτή μετατρέπεται σε συμμετοχή στην οργάνωση Συνομωσία Πυρήνων της Φωτιάς, χωρίς να έχει προκύψει απολύτως κανένα νέο στοιχείο. Η συγκεκριμένη κατηγορία, όπως άλλωστε έχει χρησιμοποιηθεί πολλάκις στο παρελθόν, λύνει τα χέρια των εισαγγελέων, των δικαστών και όλου του συναφιού καθώς αυτή της συμμετοχής σε άγνωστη τρομοκρατική οργάνωση δεν θα μπορούσε να σταθεί στο δικαστήριο χωρίς στοιχεία. Λίγο πριν την λήξη της προφυλάκισης του, προφυλακίζεται εκ νέου για την συμμετοχή του σε πάνω από εκατό ενέργειες, για τις οποίες έχει αναλάβει ευθύνη η οργάνωση Συνομωσία Πυρήνων της Φωτιάς και μάλιστα στην συγκεκριμένη δικογραφία δεν αναφέρεται καν το όνομα του. Τον Απρίλιο του 2012 λίγο πριν τελειώσει και η δεύτερη προφυλάκιση, ο εισαγγελέας Μωραΐάκης κάνει πρόταση για παράταση της προφυλάκισης για ακόμη 6 μήνες χωρίς καμία δικαιολογία και το συμβούλιο των εφετών με μία καθαρά εκδικητική και πολιτικού χαρακτήρα απόφαση δέχεται το παραπάνω αίτημα. Στις 4 Ιουνίου 2013, έπειτα από 30 μήνες ομηρίας στα χέρια του κράτους και ημερομηνίας λήξης του μέγιστου ορίου προφυλάκισης, ο Κώστας Σακκάς προχωρεί σε απεργία πείνας, διεκδικώντας την άμεση απελευθέρωση του και συνεχίζοντας τον αγώνα του και εντός φυλακής. Έναν αγώνα για την ατομική και συλλογική απελευθέρωση, έναν αγώνα που πρέπει να βγει και εκτός των τειχών και να μας βρει αλληλέγγυους στην πράξη.

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΥΣ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥΣ ΚΡΑΤΟΥΜΕΝΟΥΣ
ΑΜΕΣΗ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΤΟΥ ΑΝΑΡΧΙΚΟΥ ΚΩΣΤΑ ΣΑΚΚΑ,
ΑΠΕΡΓΟΥ ΠΕΙΝΑΣ ΑΠΟ 4/6

Τον τελευταίο καιρό, κράτος και κεφάλαιο εντείνουν την επίθεση ενάντια στην κοινωνία. Στο όνομα της ανάπτυξης και του «κοινού συμφέροντος» αυξάνεται η καταστολή, η εκμετάλλευση στην εργασία, στην εκπαίδευση, στο  περιβάλλον και σε άλλους τομείς της κοινωνίας με σκοπό την αύξηση της κερδοφορίας του κεφαλαίου (ελληνικού και ξένου). Σε αυτό το πλαίσιο εντάσσονται διάφορα «αναπτυξιακά» σχέδια, τα οποία εκπονούνται ανά την Ελλάδα, όπως το ξεπούλημα και η εκμετάλλευση των μεταλλευμάτων χρυσού στη  βορειοανατολική Χαλκιδική, και το φράγμα εκτροπής του Αχελώου. Η περιοχή της Αττικής δεν θα μπορούσε φυσικά να αποτελεί εξαίρεση στα σχέδια αυτά, με χαρακτηριστικά παραδείγματα το πρώην αεροδρόμιο στο Ελληνικό και τους νέους αυτοκινητόδρομους στο βουνό του Υμηττού.

Θεωρούμε σημαντική την ανάδειξη του ζητήματος του πρώην αεροδρομίου, καθώς πέρα από την σημασία του συγκεκριμένου χώρου, εάν χαθεί αυτός ο αγώνας αφήνει ελεύθερο το πεδίο στο κράτος και τους επίδοξους μεγαλοεπιχειρηματίες αγοραστές να πραγματοποιήσουν και άλλες παρόμοιες ενέργειες .

 Για την «αξιοποίηση» του χώρου από το κράτος δημιουργήθηκε η «Ελληνικό Α.Ε.», η οποία έχει ως σκοπό «τη διοίκηση, τη διαχείριση και την αξιοποίηση της έκτασης και των εγκαταστάσεων του πρώην Αεροδρομίου Ελληνικού» και έπειτα το ΤΑΙΠΕΔ (Ταμείου Αξιοποίησης Ιδιωτικής Περιουσίας του Δημοσίου Α.Ε.) με «αποκλειστικό σκοπό την αξιοποίηση περιουσιακών στοιχείων της ιδιωτικής περιουσίας του Δημοσίου, καθώς και περιουσιακών στοιχείων των δημοσίων επιχειρήσεων των οποίων το μετοχικό κεφάλαιο ανήκει εξ ολοκλήρου, άμεσα ή έμμεσα, στο Δημόσιο ή σε Ν.Π.Δ.Δ. …». Ακόμα η αστική κυβέρνηση στην προσπάθεια της να αποπροσανατολίσει την κοινωνία προωθεί ότι «το προϊόν αξιοποίησης χρησιμοποιείται αποκλειστικά για την αποπληρωμή του δημοσίου χρέους της χώρας…» .

Ειδικότερα, σύμφωνα με  το σχέδιο νόμου του ΥΠΕΚΑ προβλέπονται τα εξής :

1. Το πράσινο δε θα ξεπερνά τα 1700 στρ. σε σύνολο περίπου 6500 στρ.
2. Η πολεοδόμηση εκτεταμένων περιοχών και η οικοδόμηση οικιστικών ενοτήτων με αμιγή και γενική κατοικία, καθώς και πολεοδομικά κέντρα.
3. Καθορίζονται εκτεταμένες ειδικές ζώνες, εντός των οποίων επιτρέπεται η ανάπτυξη κάθε είδους χρήσεων, περιλαμβάνοντας εκτός των άλλων τουριστικές εγκαταστάσεις, γήπεδα γκολφ, εμπορικές χρήσεις μεγάλης κλίμακας, λιμενικές εγκαταστάσεις, θεματικά πάρκα, καζίνο, κατοικίες, ιδιωτικά νοσοκομεία, ιδιωτικά πανεπιστήμια και κέντρα διασκέδασης.
4. Επιτρέπεται η ανέγερση πολυόροφων κτιρίων καθώς και οι εκτεταμένες παρεμβάσεις στην παραλία, η δυνατότητα προσχώσεων στο θαλάσσιο μέτωπο, ενώ συνολικά παραχωρούνται η παραλία και ο αιγιαλός δίνοντας τη δυνατότητα κατασκευής τεχνητών νησίδων και λιμενικών  εγκαταστάσεων.
5. Προσδιορίζονται εξαιρετικά υψηλοί όροι εκμετάλλευσης της γης με ΣΔ που κυμαίνονται από 0,2 έως 2,2 (!), οι οποίοι υπό όρους μπορεί να προσαυξάνονται κατά ποσοστό έως και 20%, ανά ζώνη ανάπτυξης ή περιοχή προς πολεοδόμηση καθώς και επιτρεπόμενη κάλυψη 30% με 40%.

Επιπλέον είναι απαραίτητο για τη συνέχιση του έργου να αποβληθούν από το χώρο διάφοροι δημόσιοι φορείς (πολιτιστικό κέντρο, ένωση Ποντίων, σύλλογος Κρητών, πυροσβεστικό σώμα, Μετεωρολογική υπηρεσία κ.ά.)  Τέλος τα αφεντικά και τα καθεστωτικά ΜΜΕ διακηρύττουν ότι το ογκώδες αυτό έργο θα προσφέρει χιλιάδες θέσεις εργασίας.

Τι σημαίνουν πρακτικά λοιπόν τα παραπάνω?   

Να τονίσουμε πως η ολοκλήρωση ενός τέτοιου μεγέθους έργου θα επιφέρει τεράστιες συνέπειες στο φυσικό περιβάλλον και στον άνθρωπο τον ίδιο. Οι αλλαγές που θα πραγματοποιηθούν στον χώρο θα συντελέσουν αναπόφευκτα στην σταδιακή αποσύνθεση του, παρά σε μια ωφέλιμη για την κοινωνία χρήση του.

Αρχικά η τσιμεντοποίηση του χώρου που θα πραγματοποιηθεί με την  κατασκευή επιβλητικών πολυόροφων κτιρίων, με τις προσχώσεις στην παραλία, την κατασκευή λιμανιών και άλλων μεγάλων εγκαταστάσεων αφενός θα αφήσει ανεπανόρθωτες βλάβες στην ακτή και στην θάλασσα και αφετέρου θα μειώσει κατακόρυφα τους χώρους πρασίνου στα νότια της Αθήνας αλλά και το συνολικό πράσινο σε όλη την έκταση της πρωτεύουσας, έπειτα και από τις πρόσφατες μεγάλης έκτασης πυρκαγιές στην Πάρνηθα, στην Πεντέλη και στον Υμηττό.

Να σημειωθεί επίσης πως όλες οι παραπάνω εγκαταστάσεις αποκλείουν την ελεύθερη πρόσβαση στον χώρο του αεροδρομίου. Ενδεικτικό παράδειγμα είναι η αδυναμία της ελεύθερης πρόσβασης στις παραλίες της περιοχής και στα μικρά πάρκα που διαθέτει σήμερα. Μια τέτοια εξέλιξη είναι ακόμη πιο επιζήμια για την ζωή του ήδη αλλοτριωμένου από τον καπιταλισμό  ανθρώπου στις  τσιμεντουπόλεις, ο οποίος αποξενώνεται από τους γύρω του ακόμα περισσότερο καθώς οι ελεύθεροι χώροι θα λιγοστεύουν.

Βέβαια ένα τέτοιο έργο δεν καταστρέφει μόνο το περιβάλλον αλλά και αυξάνει την εκμετάλλευση και καταπίεση ντόπιων και μεταναστών εργατών προς όφελος μιας μερίδας μεγαλοαστών. Είναι γνωστό ότι σε αντίστοιχα έργα (πχ Ολυμπιακοί αγώνες) εργάζονταν χιλιάδες άνθρωποι υπό άθλιες συνθήκες και με πενιχρούς μισθούς. Αυτές οι κατασκευές είναι βούτυρο στο ψωμί των πολυεθνικών τεχνικών εταιριών διότι εξασφαλίζουν υπέρογκα ποσά, απομυζώντας και αρπάζοντας την υπεραξία χιλιάδων εργαζόμενων.

Διάφορες εκδηλώσεις (συναυλίες, συνελεύσεις, πολιτιστικοί σύλλογοι, αθλητικά δρώμενα και δεντροφυτεύσεις) λαμβάνουν μέρος στο αεροδρόμιο, όμως οι κινήσεις αυτές τις περισσότερες των περιπτώσεων αν όχι όλες αποτελούν πρωτοβουλία του Δήμου Ελληνικού-Αργυρούπολης, ο οποίος προσπαθεί με θεσμικό τρόπο και μέσω συμβιβαστικών λύσεων να κερδίσει τον αγώνα στο Ελληνικό.

Εμείς θεωρούμε πως μια τέτοια προσέγγιση στο ζήτημα συντηρεί την ανάθεση ακόμα και σε τοπικό επίπεδο. Αντίθετα πιστεύουμε πως για να καταφέρει ο αγωνιζόμενος κόσμος να κερδίσει επιμέρους νίκες, όπως αυτή του Ελληνικού είναι εξαιρετικά σημαντικό να οργανωθεί και να πάρει την κατάσταση στα χέρια του.

Όσον αφορά κάποια πρόταση για την περίπτωση του Ελληνικού, μία ενδεικτική είναι η δημιουργία ενός αυτοδιαχειριζόμενου πάρκου, που να λειτουργεί ως πεδίο κοινωνικοπολιτικής ζύμωσης που θα ενδυναμώσει τα οριζόντια εγχειρήματα της περιοχής αλλά και θα βοηθήσει στο να συσταθούν νέα. ‘Όμως αυτό είναι μια απλή πρόταση, η καθοριστική απόφαση για την εξέλιξη του πρώην αεροδρομίου θα έρθει μέσα από αδιαμεσολάβητες διαδικασίες της ίδιας της κοινωνίας.

ΝΑ ΜΗΝ ΘΥΣΙΑΣΟΥΜΕ ΤΙΣ ΓΕΙΤΟΝΙΕΣ ΜΑΣ ΣΤΟ ΒΩΜΟ ΤΟΥ ΚΕΡΔΟΥΣ!

Στις 28 Μαΐου, Τούρκοι ακτιβιστές καταλαμβάνουν την Πλατεία Taxim, που βρίσκεται στο συμβολικό κέντρο της Κωνσταντινούπολης, με αφορμή την απόφαση της κυβέρνησης να ισοπεδώσει το πάρκο Gezi και να χτιστεί στην θέση του το 94ο εμπορικό κέντρο. Στις 31 Μαΐου το κράτος απαντάει με βίαιη καταστολή, διαλύοντας τις σκηνές που είχαν στηθεί επί της πλατείας, ξυλοκοπώντας τους συγκεντρωμένους και προχωρώντας σε εκατοντάδες συλλήψεις. Η ενέργεια αυτή όμως είχε τα αντίθετα αποτελέσματα από αυτά που περίμεναν. Οι αρχικά ειρηνικές διαδηλώσεις μετατρέπονται σε μια γενικευμένη εξέγερση με χιλιάδες ανθρώπους να κατεβαίνουν στον δρόμο σε περισσότερες από 60 πόλεις της Τουρκίας και πολλές φορές να καταλήγουν σε ανοικτές συγκρούσεις με τις δυνάμεις καταστολής.

Η κυβέρνηση εμφανίζεται ανένδοτη, προχωρώντας σε ένα όργιο καταστολής με χιλιάδες τραυματίες (μεταξύ των οποίων πολλοί βρίσκονται σε κρίσιμη κατάσταση και τουλάχιστον τρείς έχουν υποστεί ακρωτηριασμό), χιλιάδες προσαγωγές-συλλήψεις (με καταγγελίες για βασανιστήρια εις βάρος των συλληφθέντων) φτάνοντας μέχρι και στην δολοφονία διαδηλωτών (με τρεις επιβεβαιωμένους θανάτους μέχρι στιγμής, ένας εκ των οποίων δέχτηκε στοχευμένα πυρά μπάτσου στο κεφάλι). Όλα αυτά, με την συγκάλυψη των τουρκικών (κι όχι μόνο) καθεστωτικών ΜΜΕ την ώρα που στα διαδικτυακά μέσα αντιπληροφόρησης κυκλοφορούν μηνύματα για βοήθεια στην διάδοση της είδησης και αλληλεγγύη στους εξεγερμένους. Παράλληλα, σε πολλές περιοχές έχουν τεθεί περιορισμοί στην πρόσβαση στο διαδίκτυο, ενώ την ίδια στιγμή καταβάλλεται κάθε δυνατή προσπάθεια ώστε να συκοφαντηθεί ο δίκαιος αυτός αγώνας. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελούν οι προκλητικές δηλώσεις του Ερντογάν, που μεταξύ άλλων, είπε «Μήπως περίμεναν να παραδώσουμε το Taxim στους αναρχικούς και τους τρομοκράτες;»,«Δεν θα υποκύψουμε σε αυτούς που βαδίζουν χέρι – χέρι με την τρομοκρατία», όπως επίσης και ότι «δεν μπορείτε να διαδηλώνετε όπου θέλετε»,ενώ δε δίστασε να χαρακτηρίσει τους διαδηλωτές υποκινούμενους απο το «λόμπι του επιτοκίου» και πλιατσικολόγους.

Κατά την άποψη μας, η ισοπέδωση του πάρκου αποτελεί την αφορμή για όσα αναφέρθηκαν παραπάνω. Τα βαθύτερα αίτια βρίσκονται στην διαρκή εξαθλίωση των λαϊκών στρωμάτων της χώρας προς όφελος των αφεντικών, στην διαφθορά και στον απολυταρχικό χαρακτήρα του τούρκικου κράτους. Τα στοιχεία μιλούν από μόνα τους και δείχνουν ότι το «θαύμα του ΔΝΤ» μόνο τέτοιο δεν αποτελεί. Ενδεικτικά, η Τουρκία αποτελεί την 3η χώρα παγκοσμίως με τις μεγαλύτερες ταξικές ανισότητες, πάνω από 15 εκατ. άνθρωποι ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας, τα ποσοστά παιδικής θνησιμότητας είναι ιδιαίτερα υψηλά, ο μέσος μισθός κυμαίνεται στα 350 ευρώ, ενώ τα τελευταία χρόνια στο όνομα της ανάπτυξης τα κοινωνικά δικαιώματα περιορίζονται διαρκώς. Αν λάβουμε υπόψη μας την πρότερη κατάσταση που επικρατούσε στην γειτονική χώρα, δηλαδή ουσιαστικά την ανυπαρξία μαζικών απεργιών, πορειών, κινηματικών δομών καθώς και την γενικότερη αδράνεια που κυριαρχούσε, η μαζική αυτή εξέγερση αποτελεί ένα τεράστιο βήμα για την περαιτέρω κινητοποίηση, οργάνωση και ριζοσπαστικοποίηση της κοινωνίας.

Χρέος όλων μας, να σταθούμε αλληλέγγυοι αλλά και να παραδειγματιστούμε από τον αγώνα αυτόν, ειδικά που σήμερα στην Ελλάδα κυριαρχεί η αδράνεια και η απάθεια.

«Και τώρα αρχίζουμε να μιλάμε. Με λέξεις που κανείς δεν είπε μέχρι τώρα. Για έναν κόσμο που κανείς δεν τον ονειρεύτηκε μέχρι τώρα. Από ανθρώπους που δεν είχαν μιλήσει μέχρι τώρα.
Αρχίσαμε να μιλάμε τώρα. Για να μην σιωπήσουμε ποτέ ξανά.»
Durukan Dudu, τούρκος ακτιβιστής.

AΛΛΗΛΕΓΓΥΗ στους ΕΞΕΓΕΡΜΕΝΟΥΣ ΤΗΣ ΤΟΥΡΚΙΑΣ

Όλοι την Πέμπτη 13/6 στα Προπύλαια στις 18.00

ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΤΩΝ ΚΑΤΟΙΚΩΝ ΤΗΣ Β.Α. ΧΑΛΚΙΔΙΚΗΣ

Ενάντια στα σχέδια του Κράτους και των χρυσοθήρων, για εγκατάσταση μεταλλείων εξόρυξης χρυσού στο όρος Κάκκαβος, που θα επιφέρει τον αφανισμό της φύσης και των χωριών της περιοχής, στο βωμό της ανάπτυξης.

ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 7 ΙΟΥΝΗ, ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ, 7 Μ.Μ. 

[ενημέρωση – συζήτηση, έκθεση φωτογραφικού και έντυπου υλικού] 

ΑΜΕΣΗ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΤΩΝ ΔΥΟ ΑΓΩΝΙΖΟΜΕΝΩΝ ΚΑΤΟΙΚΩΝ

Που βρίσκονται προφυλακισμένοι από τις 14 Απρίλη 2013 στις φυλακές Διαβατών, κατηγορούμενοι για τον εμπρησμό του εργοταξίου της ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΧΡΥΣΟΣ (θυγατρική της πολυεθνικής ELDORADO GOLD) στις Σκουριές της Χαλκιδικής, ενώ οι ίδιοι αρνούνται τις κατηγορίες

ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗ ΛΕΗΛΑΣΙΑ ΤΗΣ ΦΥΣΗΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΚΡΑΤΙΚΗ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑ, Ο ΑΝΥΠΟΧΩΡΗΤΟΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΣ ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΤΗ ΓΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΘΑ ΝΙΚΗΣΕΙ! 

Συντονιστική Συνέλευση Αλληλεγγύης στον αγώνα των κατοίκων της Β.Α. Χαλκιδικής