Τον τελευταίο καιρό, κράτος και κεφάλαιο εντείνουν την επίθεση ενάντια στην κοινωνία. Στο όνομα της ανάπτυξης και του «κοινού συμφέροντος» αυξάνεται η καταστολή, η εκμετάλλευση στην εργασία, στην εκπαίδευση, στο περιβάλλον και σε άλλους τομείς της κοινωνίας με σκοπό την αύξηση της κερδοφορίας του κεφαλαίου (ελληνικού και ξένου). Σε αυτό το πλαίσιο εντάσσονται διάφορα «αναπτυξιακά» σχέδια, τα οποία εκπονούνται ανά την Ελλάδα, όπως το ξεπούλημα και η εκμετάλλευση των μεταλλευμάτων χρυσού στη βορειοανατολική Χαλκιδική, και το φράγμα εκτροπής του Αχελώου. Η περιοχή της Αττικής δεν θα μπορούσε φυσικά να αποτελεί εξαίρεση στα σχέδια αυτά, με χαρακτηριστικά παραδείγματα το πρώην αεροδρόμιο στο Ελληνικό και τους νέους αυτοκινητόδρομους στο βουνό του Υμηττού.
Θεωρούμε σημαντική την ανάδειξη του ζητήματος του πρώην αεροδρομίου, καθώς πέρα από την σημασία του συγκεκριμένου χώρου, εάν χαθεί αυτός ο αγώνας αφήνει ελεύθερο το πεδίο στο κράτος και τους επίδοξους μεγαλοεπιχειρηματίες αγοραστές να πραγματοποιήσουν και άλλες παρόμοιες ενέργειες .
Για την «αξιοποίηση» του χώρου από το κράτος δημιουργήθηκε η «Ελληνικό Α.Ε.», η οποία έχει ως σκοπό «τη διοίκηση, τη διαχείριση και την αξιοποίηση της έκτασης και των εγκαταστάσεων του πρώην Αεροδρομίου Ελληνικού» και έπειτα το ΤΑΙΠΕΔ (Ταμείου Αξιοποίησης Ιδιωτικής Περιουσίας του Δημοσίου Α.Ε.) με «αποκλειστικό σκοπό την αξιοποίηση περιουσιακών στοιχείων της ιδιωτικής περιουσίας του Δημοσίου, καθώς και περιουσιακών στοιχείων των δημοσίων επιχειρήσεων των οποίων το μετοχικό κεφάλαιο ανήκει εξ ολοκλήρου, άμεσα ή έμμεσα, στο Δημόσιο ή σε Ν.Π.Δ.Δ. …». Ακόμα η αστική κυβέρνηση στην προσπάθεια της να αποπροσανατολίσει την κοινωνία προωθεί ότι «το προϊόν αξιοποίησης χρησιμοποιείται αποκλειστικά για την αποπληρωμή του δημοσίου χρέους της χώρας…» .
Ειδικότερα, σύμφωνα με το σχέδιο νόμου του ΥΠΕΚΑ προβλέπονται τα εξής :
- Το πράσινο δε θα ξεπερνά τα 1700 στρ. σε σύνολο περίπου 6500 στρ.
- Η πολεοδόμηση εκτεταμένων περιοχών και η οικοδόμηση οικιστικών ενοτήτων με αμιγή και γενική κατοικία, καθώς και πολεοδομικά κέντρα.
- Καθορίζονται εκτεταμένες ειδικές ζώνες, εντός των οποίων επιτρέπεται η ανάπτυξη κάθε είδους χρήσεων, περιλαμβάνοντας εκτός των άλλων τουριστικές εγκαταστάσεις, γήπεδα γκολφ, εμπορικές χρήσεις μεγάλης κλίμακας, λιμενικές εγκαταστάσεις, θεματικά πάρκα, καζίνο, κατοικίες, ιδιωτικά νοσοκομεία, ιδιωτικά πανεπιστήμια και κέντρα διασκέδασης.
- Επιτρέπεται η ανέγερση πολυόροφων κτιρίων καθώς και οι εκτεταμένες παρεμβάσεις στην παραλία, η δυνατότητα προσχώσεων στο θαλάσσιο μέτωπο, ενώ συνολικά παραχωρούνται η παραλία και ο αιγιαλός δίνοντας τη δυνατότητα κατασκευής τεχνητών νησίδων και λιμενικών εγκαταστάσεων.
- Προσδιορίζονται εξαιρετικά υψηλοί όροι εκμετάλλευσης της γης με ΣΔ που κυμαίνονται από 0,2 έως 2,2 (!), οι οποίοι υπό όρους μπορεί να προσαυξάνονται κατά ποσοστό έως και 20%, ανά ζώνη ανάπτυξης ή περιοχή προς πολεοδόμηση καθώς και επιτρεπόμενη κάλυψη 30% με 40%.
Επιπλέον είναι απαραίτητο για τη συνέχιση του έργου να αποβληθούν από το χώρο διάφοροι δημόσιοι φορείς (πολιτιστικό κέντρο, ένωση Ποντίων, σύλλογος Κρητών, πυροσβεστικό σώμα, Μετεωρολογική υπηρεσία κ.ά.) Τέλος τα αφεντικά και τα καθεστωτικά ΜΜΕ διακηρύττουν ότι το ογκώδες αυτό έργο θα προσφέρει χιλιάδες θέσεις εργασίας.
Τι σημαίνουν πρακτικά λοιπόν τα παραπάνω?
Να τονίσουμε πως η ολοκλήρωση ενός τέτοιου μεγέθους έργου θα επιφέρει τεράστιες συνέπειες στο φυσικό περιβάλλον και στον άνθρωπο τον ίδιο. Οι αλλαγές που θα πραγματοποιηθούν στον χώρο θα συντελέσουν αναπόφευκτα στην σταδιακή αποσύνθεση του, παρά σε μια ωφέλιμη για την κοινωνία χρήση του.
Αρχικά η τσιμεντοποίηση του χώρου που θα πραγματοποιηθεί με την κατασκευή επιβλητικών πολυόροφων κτιρίων, με τις προσχώσεις στην παραλία, την κατασκευή λιμανιών και άλλων μεγάλων εγκαταστάσεων αφενός θα αφήσει ανεπανόρθωτες βλάβες στην ακτή και στην θάλασσα και αφετέρου θα μειώσει κατακόρυφα τους χώρους πρασίνου στα νότια της Αθήνας αλλά και το συνολικό πράσινο σε όλη την έκταση της πρωτεύουσας, έπειτα και από τις πρόσφατες μεγάλης έκτασης πυρκαγιές στην Πάρνηθα, στην Πεντέλη και στον Υμηττό.
Να σημειωθεί επίσης πως όλες οι παραπάνω εγκαταστάσεις αποκλείουν την ελεύθερη πρόσβαση στον χώρο του αεροδρομίου. Ενδεικτικό παράδειγμα είναι η αδυναμία της ελεύθερης πρόσβασης στις παραλίες της περιοχής και στα μικρά πάρκα που διαθέτει σήμερα. Μια τέτοια εξέλιξη είναι ακόμη πιο επιζήμια για την ζωή του ήδη αλλοτριωμένου από τον καπιταλισμό ανθρώπου στις τσιμεντουπόλεις, ο οποίος αποξενώνεται από τους γύρω του ακόμα περισσότερο καθώς οι ελεύθεροι χώροι θα λιγοστεύουν.
Βέβαια ένα τέτοιο έργο δεν καταστρέφει μόνο το περιβάλλον αλλά και αυξάνει την εκμετάλλευση και καταπίεση ντόπιων και μεταναστών εργατών προς όφελος μιας μερίδας μεγαλοαστών. Είναι γνωστό ότι σε αντίστοιχα έργα (πχ Ολυμπιακοί αγώνες) εργάζονταν χιλιάδες άνθρωποι υπό άθλιες συνθήκες και με πενιχρούς μισθούς. Αυτές οι κατασκευές είναι βούτυρο στο ψωμί των πολυεθνικών τεχνικών εταιριών διότι εξασφαλίζουν υπέρογκα ποσά, απομυζώντας και αρπάζοντας την υπεραξία χιλιάδων εργαζόμενων.
Διάφορες εκδηλώσεις (συναυλίες, συνελεύσεις, πολιτιστικοί σύλλογοι, αθλητικά δρώμενα και δεντροφυτεύσεις) λαμβάνουν μέρος στο αεροδρόμιο, όμως οι κινήσεις αυτές τις περισσότερες των περιπτώσεων αν όχι όλες αποτελούν πρωτοβουλία του Δήμου Ελληνικού-Αργυρούπολης, ο οποίος προσπαθεί με θεσμικό τρόπο και μέσω συμβιβαστικών λύσεων να κερδίσει τον αγώνα στο Ελληνικό.
Εμείς θεωρούμε πως μια τέτοια προσέγγιση στο ζήτημα συντηρεί την ανάθεση ακόμα και σε τοπικό επίπεδο. Αντίθετα πιστεύουμε πως για να καταφέρει ο αγωνιζόμενος κόσμος να κερδίσει επιμέρους νίκες, όπως αυτή του Ελληνικού είναι εξαιρετικά σημαντικό να οργανωθεί και να πάρει την κατάσταση στα χέρια του.
Όσον αφορά κάποια πρόταση για την περίπτωση του Ελληνικού, μία ενδεικτική είναι η δημιουργία ενός αυτοδιαχειριζόμενου πάρκου, που να λειτουργεί ως πεδίο κοινωνικοπολιτικής ζύμωσης που θα ενδυναμώσει τα οριζόντια εγχειρήματα της περιοχής αλλά και θα βοηθήσει στο να συσταθούν νέα. ‘Όμως αυτό είναι μια απλή πρόταση, η καθοριστική απόφαση για την εξέλιξη του πρώην αεροδρομίου θα έρθει μέσα από αδιαμεσολάβητες διαδικασίες της ίδιας της κοινωνίας.
ΝΑ ΜΗΝ ΘΥΣΙΑΣΟΥΜΕ ΤΙΣ ΓΕΙΤΟΝΙΕΣ ΜΑΣ ΣΤΟ ΒΩΜΟ ΤΟΥ ΚΕΡΔΟΥΣ!