Με το πρόσφατο επεισόδιο στα μεταλλεία χρυσού της σκουριάς, ξαναήρθε στην επικαιρότητατο θέμα για τα μεταλλεία της χαλκιδικής,για το οποίο τα ΜΜΕ τηρούσαν…σιγήν ιχθύος εδω και πολύ καιρό.Το ζήτημα αυτό βέβαια δεν είναι χθεσινό, αλλά κρατάει χρόνια αυτη η κολώνια.

Συγκεκριμένα τον Δεκέμβρη του 1995 τα κοιτάσματα των μεικτών θειούχων μεταλλευμάτων της βορειοανατολικής Χαλκιδικής πωλήθηκαν στην TVX HELLAS AE, θυγατρική της TVX Gold Inc. πολυεθνικής εταιρίας με έδρα τον Καναδά, έναντι 11 δισ. Δραχμές με σύμβαση εως το 2083. Επιπλέον η κυβέρνηση Σημίτη με την υπαγωγή της επένδυσης στον Ν. 2687/53 περί επενδύσεων και προστασίας κεφαλαίων εξωτερικού, έδινε στην εταιρεία ένα σύνολο φοροαπαλλαγών, απαλλαγή από τις πληρωμές των εργοδοτικών εισφορών στα ασφαλιστικά ταμεία των εργαζομένων καθώς και επιδότηση 20 δις. Δραχμές! Ακολούθησε μια σειρά κινητοποιήσεων από τους κατοίκους της περιοχής και δεκάδες συλλήψεις απο την αστυνομία

Τελικά το 2003 η ΤVX αποχωρεί, αφήνοντας παντού ανεξέλεγκτες αποθέσεις τοξικών υλικών, με απλήρωτους τους 472 εργαζόμενους και συνολικό χρέος 17 ετατ. Ευρώ. Η Hellas Gold,η οποία είχε δημιουργηθεί πριν 2 μέρες και χωρίς να φέρει καμία ευθύνη αποκατάστασης των ζημιών που είχαν γίνει από την καναδική TVX Gold, αγοράζει με 11 εκατ. Ευρώ, με σύμβαση που υπέγραψε με το Ελληνικό Δημόσιο,με απευθείας ανάθεση, κατόπιν μεσολάβησης του Πάχτα, τότε υφυπουργού Οικονομίας και σημερινού Δημάρχου Αριστοτέλη τα εξής: 2.500 στρέµµατα γης, 40.000 τ.µ. βιοµηχανικών κτιρίων και γραφείων, μεταλλεία έκτασης 317.000 στρεµµάτων, 11.000 τ.µ. αστικά οικόπεδα, 310 κατοικίες στο Στρατώνι, 2 πλήρη συγκροτήµατα λιοτρίβισης και εµπλουτισµού, Μηχανολογικό εξοπλισµό και Stock 270.000 τόνων συµπυκνώµατος αρσενοπυρίτη (περίπου 250.000 ουγκιές χρυσού). Και όλα αυτα τη στιγμή που υπολογίζεται οτι η αξία των μεταλλευμάτων που βρίσκονται στα μεταλλεία της Χαλκιδικής είναι τουλάχιστον 15 δις. Ευρώ, η αγοραία αξία των μεταλλείων είναι 408 εκ ευρώ και σαν να μην έφταναν αυτά η κυβέρνηση επιδότησε και την επιχείρηση με 15 εκατ. Ευρώ(!).Η εταιρεία Hellas Gold κατά την υπογραφή της σύμβασης εκπροσωπούνταν από τους μετόχους της: τον Μπόμπολα (Ελλάκτωρ) με 35%, τον Δημήτρη Κούτρα,γενικό διευθυντή της κατασκευαστικής εταιρείας Άκτωρ, θυγατρικής του οµίλου Μπόμπολα, Ελλάκτωρ,προέδρου της κοινοπραξίας της Αττικής Οδού (συμφερόντων Μπόμπολα) και μέλος του διοικητικού συμβουλίου της Ελλάκτωρ με 30%, και η πολυεθνική εταιρία,μητρική της Hellas Gold, European Goldfields.

Επιπλέον η λειτοργία των μεταλλείων θα έχει σημαντικές συνέπειες στο περιβάλλον της περιοχής. Καταρχάς σήμερα αντλούνται 15 εκ. Κυβικά νερό (ετησίως), ποσό ικανό να καλύψει τις ανάγκες όλου του νομού Χαλκιδικής, ενώ η άντληση νερού θα φτάσει στην Ολυμπιάδα μέχρι και 663 μέτρα βάθος, γεγονός που θα προκαλέσει φαινόμενα υφαλμύρισης του παράκτιου υδροφορέα, το σχέδιο επαναδιοχέτευσης του αντλούμενου νερού στον υδροφορέα και η επανατοποθέτηση του εξορυσσόμενου υλικού ως λιθογόμωση σε καθεστώς αποστράγγισης θα επιφέρουν μόνιμη ρύπανση των υπογείων υδάτων από διηθήσεις ρύπων. Επιπροσθέτως, οι εκτιμήσεις για την ατμοσφαιρική ρύπανση παραβιάζουν τα θεσμοθετημένα όρια για αέριους και σωματιδιακούς ρύπους: Μόνο στις Σκουριές υπολογίζεται εκπομπή αιωρουμένων σωματιδίων που ανέρχεται στους 430 t/y PM10, με υψηλές συγκεντρώσεις βαρέων μετάλλων, ιδιαίτερα αρσενικού ενώ η παραγωγή σκόνης μεταλλεύματος ανέρχεται συνολικά σε 4.324 t/h, με μεγάλες συγκεντρώσεις θειούχων ενώσεων βαρέων μετάλλων όπως αντιμονίου, αρσενικού, βαρίου, καδμίου, χρωμίου, χαλκού, σιδήρου,υδράργυρου και άλλων.
Προβλέπεται επίσης ότι ατμοσφαιρικοί ρύποι θα μεταφέρονται σε μεγάλες αποστάσεις. Το έδαφος θεωρείται μη ανανεώσιμος φυσικός πόρος. Σχεδόν σε όλες τις χώρες που λειτουργούν ή λειτουργούσαν μεταλλεία χρυσού, τα εδάφη που γειτνιάζουν με μεταλλεία ή βρίσκονται ακόμη και σε μεγάλη απόσταση από αυτά, παραμένουν ρυπασμένα με βαρέα μέταλλα αρκετές δεκαετίες ή και αιώνες μετά τη διακοπή λειτουργίας των μεταλλείων, ενώ οι έντονες εδαφικές διαβρώσεις και η υλοτομία έχουν επακόλουθο την επιδείνωση πλημμυρικών επεισοδίων. Τέλος όλα αυτά έχουν και βαρύτατες συνέπεις στο οικοσύστημα αλλά και στην ανθρώπινη υγεία: Εργαζόμενοι σε μεταλλεία χρυσού έχουν μικρότερο προσδόκιμο επιβίωσης, εμφανίζουν συχνότερα καρκίνο της τραχείας και βρόγχων, πνεύμονα, στομάχου και ήπατος, πνευμονική φυματίωση, πυριτίαση, νοσήματα υπεζωκότας, ελονοσία, δάγκειο πυρετό, απώλεια ακοής και άλλα πολλά.

Δικαιολογημένα, οι κάτοικοι των γύρω περιοχών, αποφάσισαν να αντισταθούν και να κινητοποιηθούν, προκειμένου να προστατέψουν τον τόπο τους από την περιβαλλοντική καταστροφή και την ερήμωση. Οργανώθηκε μια σειρά κινητοποιήσεων,με αποκορύφωμα την πορεία 2500 ατόμων στις σκουριές τον περασμένο Οκτώβρη. Το κράτος,στα δίκαια αιτήμα των κατοίκων απάντησε με βίαιη καταστολή: ξύλο,χημικά,πλαστικές σφαίρες και 15 συλλήψεις ο τελικός απολογισμός. Μάλιστα μετά την πρόσφατη επίθεση στα μεταλλεία, οι αρχές συνέλλαβαν 3 άτομα,τα οποία συμμετείχαν στις κινητοποιήσεις με την κατηγορία την ηθικής αυτουργίας! Είναι καθήκον όλων μας να σταθούμε αλληλέγγυοι στον αγώνα των κατοίκων της Χαλκιδικής και να τον στηρίξουμε έμπρακτα. Σήμερα αντιμετωπίζουν αυτοί το πρόβλημα άυριο θα είναι κάποιος από εμάς.

KΑΝΕΝΑΣ ΜΟΝΟΣ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΗΝ ΟΛΟΜΕΤΩΠΗ ΕΠΙΘΕΣΗ ΤΟΥ ΚΕΦΑΛΑΙΟΥ ΚΑΙ ΤΗ ΒΙΑΙΗ ΚΑΤΑΣΤΟΛΗ ΤΟΥ ΛΥΣΤΡΙΚΟΥ
ΚΡΑΤΟΥΣ.
ΑΓΩΝΑΣ ΔΙΑΡΚΕΙΑΣ ΜΕΧΡΙ ΤΗΝ ΤΕΛΙΚΗ ΝΙΚΗ

senza classi
ομάδα ανατρεπτικής σκέψης

«Οι συντεχνίες σαμποτάρουν την οικονομική ανάπτυξη της χώρας», «ταλαιπωρούν τον κόσμο», «μια χούφτα τυχοδιωκτών εμποδίζει τους εργαζόμενους να πάει στη δουλεία τους», «δεν σέβονται την κοινωνία και τη δημοκρατία», είναι μερικές από τις φράσεις που τα αφεντικά και τα κρατικά και δημοσιογραφικά τους φερέφωνα αρέσκονται να αναπαράγουν, προκειμένου να δυσφημίσουν τις απεργιακές κινητοποιήσεις. Πίσω από τη δυσφήμιση αυτή κρύβεται φυσικά ο φόβος της εξουσίας για την χειραφέτηση των εργαζομένων και η ανάγκη να στρέψουν την κοινωνία εναντίον τους. Οι διεκδικήσεις όμως των εργαζομένων είναι άμεσα συνυφασμένες με την κοινωνική κατάσταση, καθώς η κάθε επιχείρηση αποτελεί μια μικρογραφία της κοινωνίας και ένα μικρό παρακλάδι του δαιδαλώδους καπιταλιστικού συστήματος.

Παρά τη διαφορετικότητα των διεκδικήσεων, στην επίτευξη των οποίων αποσκοπούν οι απεργίες, τα πραγματικά τους αίτια εστιάζονται στην αντίφαση κεφαλαίου-εργασίας. Συνήθως τα αιτήματα που προβάλλουν αφορούν την αύξηση/μη μείωση των μισθών, η οποία πολλές φορές ανάγεται σε ζήτημα επιβίωσης για τους απεργούς, και την βελτίωση των εγκαταστάσεων για τη μεγαλύτερη ασφάλεια και καλύτερη υγεία των εργαζομένων. Τα προβλήματα των χαμηλών μισθών και της κακής υποδομής συνδέονται άμεσα με το καπιταλιστικό σύστημα, καθώς προέρχονται από την πρόθεση των αφεντικών να αυξήσουν όσο μπορούν τα περιθώρια κέρδους τους. Σε καιρούς κρίσης, λόγω μείωσης του περιθωρίου κερδών μισθοί και συνθήκες υγιεινής φθίνουν επίσης. Η απεργία λοιπόν, που έχει σαν αποτέλεσμα την παράλυση των μέσων παραγωγής, είναι το ισχυρότερο όπλο στα χέρια των εργαζομένων.

Στην προσπάθειά τους να καταπνίξουν όσους στρέφονται εναντίον τους, αφεντικά και κράτος έχουν στο πλευρό τους τον κρατικοδίαιτο συνδικαλισμό, με επικεφαλής τους διαβόητους εργατοπατέρες. Λειτουργώντας λοιπόν ιεραρχικά, ο εργαζόμενος κόσμος εγκλωβίζεται σε πρόσκαιρες διεκδικήσεις. Θεμέλιος λίθος του είναι η γραφειοκρατία στη λήψη των αποφάσεων, που σημαίνει περιθωριοποίηση των «ενοχλητικών» φωνών, ενώ σε καιρούς σχετικής ευημερίας ευρέως διαδεδομένες είναι και οι πελατειακές σχέσεις, απόρροια του ατομικισμού και της λογικής του βολέματος.

Στις περιοδικές κρίσεις του καπιταλισμού, το καρότο τελειώνει και αναλαμβάνει το μαστίγιο. Η κλιμάκωση των απεργιακών κινητοποιήσεων συνεπάγεται την ολοένα και μεγαλύτερη επέμβαση της αστυνομίας και την ολοένα και σκληρότερη καταστολή των απεργών. Τα σώματα ασφαλείας σπεύδουν να διαλύσουν βίαια κάθε μεγάλη κινητοποίηση όχι μόνο στον δημόσιο αλλά και στον ιδιωτικό τομέα(πχ Χαλυβουργία), πράγμα που αποδεικνύει περίτρανα ποιόν στα αλήθεια υπηρετεί το κράτος και οι μηχανισμοί καταστολής του, με τις ευλογίες φυσικά των καθεστωτικών ΜΜΕ που σπεύδουν να το συγχαρούν, λέγοντας ότι φροντίζει για την διατήρηση της ομαλότητας . Οι επιστρατεύσεις εργαζομένων(πχ μετρό, ναυτεργάτες) ,δείχνουν με άλλον ένα τρόπο πόσο αυταρχικό μπορεί να γίνει το κράτος όταν η καθεστηκυία τάξη απειλείται, αλλά και τη δύναμη της απεργίας.

Κοιτάζοντας τις πρόσφατες στον ελλαδικό χώρο ατελέσφορες κινητοποιήσεις, είναι σημαντικό να τονιστεί ότι πέρα από την παρακαταθήκη που μας αφήνουν μικρότερες ή μεγαλύτερες νίκες του κινήματος , η κληρονομία και εκείνων που δεν τελεσφόρησαν μας δίνει πολλά χρήσιμα διδάγματα. Η σκληρή κρατική καταστολή υποδεικνύει ότι τα νόμιμα μέσα δεν αρκούν, δείχνοντας την ανάγκη για περαιτέρω ριζοσπαστικοποίηση του κινήματος. Οι 24ωρες απεργίες-«τουφεκιές στον αέρα» στις οποίες επιδίδονται οι γραφειοκρατικές συνδικαλιστικές ενώσεις όπως η ΓΣΕΕ και η ΑΔΕΔΥ δείχνουν πόσο επίκαιρη είναι πάντα η οργάνωση από τα κάτω, οι δομές χειραφέτησης που θα επιτρέψουν την μακρόχρονη και συνεπώς αποτελεσματική παράλυση της παραγωγής και των υπηρεσιών. Η μη επιτυχία των μεμονωμένων και κλαδικών κινητοποιήσεων καθιστά αναγκαίο το γενικό απεργιακό ξεσηκωμό και τη δημιουργία δεσμών αλληλεγγύης στα λαϊκά στρώματα της κοινωνίας. Τέλος, η περιστροφή της παραγωγής γύρω από το κέρδος προτάσσει σαν απώτερο στόχο της άρνησης εργασίας την ανατροπή του υπάρχοντος σάπιου συστήματος της εκμετάλλευσης.

ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΑ ΑΦΕΝΤΙΚΑ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΛΑΚΕΔΕΣ ΤΟΥΣ
ΠΡΟΤΑΣΣΟΥΜΕ ΤΗΝ ΓΕΝΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ ΔΙΑΡΚΕΙΑΣ

senza classi
ομάδα ανατρεπτικής σκέψης