Μία μικρή μπροσούρα για το επίκαιρο και σημαντικό ζήτημα της οργάνωσης.

H μπροσούρα σε pdf
σκψοργ

ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΛΕΗΛΑΤΟΥΝ ΤΗ ΦΥΣΗ
ΚΑΙ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΑ

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΥΣ ΔΙΩΚΟΜΕΝΟΥΣ ΑΓΩΝΙΣΤΕΣ

ΠΟΡΕΙΑ
ΣΑΒΒΑΤΟ 13 ΑΠΡΙΛΙΟΥ
ΜΟΝΑΣΤΗΡΑΚΙ 12:00 μ.μ.

Η μπροσούρα της ομάδας μας για την επανάσταση του 1821 αλλά και την ιστορική διαπαιδαγώγηση στα σχολεία.

Σε pdf εδώ
ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ 1821 ΚΑΙ ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΔΙΑΠΑΙΔΑΓΩΓΗΣΗ (2)

Μπήκαμε πλέον στον έκτο χρόνο της οικονομικής κρίσης και ένα μεγάλο κομμάτι της κοινωνίας είναι βυθισμένο στην εξαθλίωση,ενώ φαίνεται να μην είναι δυνατή η βελτίωση της κατάστασης για τον εργαζόμενο λαό στο άμεσο μέλλον.Σίγουρα,όλοι έχουμε ακούσει αναλύσεις επί αναλύσεων πάνω στα αίτια της κρίσης.Η δική μας άποψη,είναι ότι αυτή δημιουργήθηκε λόγω των βασικών αρχών και αντιφάσεων της λειτουργίας του ίδιου του καπιταλιστικού συστήματος,οτι οι περιοδικές κρίσεις του (1929,1970,2008 κτλ) είναι αναπόφευκτες και σύμφυτες με τη λειτουργία του και αυτό θα προσπαθήσουμε να δείξουμε στο παρόν κείμενο.

Αρχικά, η κεφαλαιοκρατική παραγωγή και διανομή λειτουργεί με δύο βασικές αρχές: την επιδίωξη του κέρδους και τον ανταγωνισμό.Αυτό μακροπρόθεσμα έχει σαν αποτέλεσμα απο τη μία πλευρά τη συσσώρευση ενός μεγάλου μέρους του κεφαλαίου και την παραμονή του σε κατάσταση αδράνειας (άλλωστε δεν θα είχε νόημα γα έναν καπιταλιστή η παραγωγή, εάν όλα τα κέρδη τα διέθετε σ’ αυτήν χωρίς να παρακρατά ένα σημαντικό μέρος τους) και από την άλλη, την κατάρρευση και το κλείσιμο όσων επιχειρήσεων δεν έχουν τη δυνατότητα να αντέξουν τον ανταγωνισμό, πράγμα που προκύπτει συνήθως από την έλλειψη κεφαλαίων.

Επομένως το μεγαλύτερο μέρος του
πλούτου, μαζέυεται στα χέρια μιας χούφτας ανθρώπων οι οποίοι μάλιστα δεν συμμετέχουν άμεσα στην διαδικασία της παραγωγής.Σε κάθε χώρα δημιουργείται στην ουσία μία ελίτ στην οποία ανήκουν τα πάντα ενώ την ίδια στιγμή που η υπόλοιπη κοινωνία γίνεται φτωχότερη μέρα με τη μέρα,οδηγείται δηλαδή η παραγωγή σε μία μονοπωλιακή κατάσταση.Αυτό, σε συνδιασμό με τη σταδιακή καθίζηση των μεσαίων στρωμάτων οδηγεί την κυρίαρχη τάξη στην απώλεια κινήτρου επαναπροώθησης κεφαλαίων στην παραγωγή,αφού η αγοραστική δύναμη του καταναλωτικού κοινού μειώνεται δραματικά με αποτέλεσμα να στενέυουν τα περιθώρια κέρδους.Για να διατηρήσει σ’αυτή τη φάση τα κέρδη της,καταφέυγει σε άλλες μεθόδους όπως μειώσεις μισθών και απολύσεις,οι οποίες παρόλο που μπορει βραχυπρόθεσμα να της προσφέρουν οφέλη,σε δεύτερο χρόνο μειώνουν εκ νέου την κατανάλωση άρα βαθαίνουν πιο πολύ την κρίση. Ακόμα αναποφεύκτη είναι η προσπάθεια εισβολής σε νέες αγορές και καταστροφή κεφαλαίου (πχ πόλεμοι).Οξύνονται με αυτόν τον τρόπο οι ταξικές αντιθέσεις,οι κατώτερες και οι μεσαίες τάξεις εξαθλιώνονται όλο και περισσότερο.Η αστική τάξη λοιπόν είναι αυτή που οδηγεί την κοινωνία στην φτώχεια και την εξαθλίωση,μαζί με τους εντολοδόχους της και κάθε ελπίδα για μια ζωή με αξιοπρέπεια θυσιάζεται στο βωμό του κέρδους.

Στο σημείο αυτό,ας προσθέσουμε και κάποια άλλα στοιχεία,ώστε να γίνει πιο κατανοητή η σημερινή κατάσταση.Mέχρι την δεκαετία του 90 το κάθε κράτος είχε τη δυνατότητα να ‘προστατέυει’ την εγχώρια παραγωγή απο τους ανταγωνιστές σε άλλες χώρες ,ως έναν βαθμό, με την επιβολή δασμών. Με την δημιουργία όμως της Ευρωπαικής ένωσης και με την υπογραφή της συνθήκης του Μάαστριχτ,πάυει αυτη η δυνατότητα,καταργούνται δηλαδή,μεταξύ άλλων,οι δασμοί εντός της ένωσης.Άρα ο κάθε παραγωγός πλέον έχει να ανταγωνιστεί,πέρα από τους ισχυρούς της χώρας στην οποία δραστηριοποιείται,τα αφεντικά ολόκληρης της Ευρώπης με άμεσο τρόπο.Έτσι ο ανταγωνισμός γίνεται αδυσώπυτος.Ο μικρός βιοτέχνης, ο αυτοαπασχολούμενος, ο αγρότης, με την ελευθερία μετακίνησης των κεφαλαίων,τσακίζεται απο εταιρείες κολοσσούς,οι οποίες μπορούν να παράγουν με μηδαμινό σχεδόν κόστος στην άλλη άκρη του πλανήτη,εκμεταλλευόμενες πολλές φορές ακόμα και παιδική εργασία.Επιπλέον το κεφάλαιο,κάθε φορά που οι εργαζόμενοι αποφασίζουν να σηκώσουν κεφάλι και να διαμαρτυρηθούν για τις συνθήκες εργασίας,για τους μισθούς ή οτιδήποτε άλλο,είναι σε θέση να τους εκβιάζει λόγω της δυνατότητάς του να μεταφερθεί οπουδήποτε αλλού πολύ πιο εύκολα.Βλέπουμε λοιπόν ότι η λειτουργία της Ευρωπαικής Ένωσης όχι μόνο δε μπορεί να λύσει τα προβλήματα που δημιουργεί στην κοινωνία ο ελέυθερος ανταγωνισμός,αλλά αντίθετα τα οξύνει και επίσης είναι προφανές ποία τάξη ευνοείται με τον τρόπο λειτουργίας της.

Ακριβώς εδώ μπαίνει το ‘παιχνίδι του δανεισμού’.Για να μπορέσουν τα μεσαία στρώματα να αντέξουν κάτω απο αυτές τις συνθήκες προωθήθηκε ένα μοντέλο υπερκατανάλωσης και πιο έυκολου δανεισμού.Για να καταφέρει η ντόπια παραγωγή να ανταπεξέλθει στον ανταγωνισμό έπρεπε η κοινωνία να καταναλώνει συνεχώς,αλλά έπρεπε να βρίσκει και περισσότερα κεφάλαια.Αυτο έγινε δυνατό με τον δανεισμό,ιδιωτικό και δημόσιο.Με αυτόν τον τρόπο όμως,ενισχύθηκε πιο πολύ το τραπεζικό σύστημα,αφού ο ρόλος του στην οικονομία γιγαντώθηκε και τα κέρδη του εκτοξεύθηκαν.Η υπερσυσσώρευση που περιγράψαμε πριν, λαμβάνει χώρα πλέον κυρίως στο χρηματοπιστωτικό σύστημα.Όπως αποδείχτηκε όμως το 2008 ούτε για αυτό το νέο μοντέλο ήταν δυνατό να ξεπεράσει τις θεμελιώδεις αντιφάσεις του καπιταλισμού και έτσι πολλά νοικοκυρία,επιχειρήσεις και κράτη βρέθηκαν με χρέη που αδυνατούσαν να διαχειριστούν,και οδηγηθήκαμε σε μια βαθύτατη κρίση.

Από την αρχή της κρίσης τα ΜΜΕ και οι διάφοροι καλοθελητές του συστήματος,προσπαθούν να φορτώσουν την ευθύνη για ότι συμβαίνει σήμερα σε διάφορους αποδιοπομπαίους τράγους όπως είναι οι δημόσιοι υπάλληλοι,οι μετανάστες,οι Γερμανοί και άλλοι.Είναι αναγκαίο να αντιληφθεί ο καθένας ότι όλοι είμαστε καταπιεσμένοι του ίδιου βάρβαρου συστήματος και να προχωρήσουμε με δεσμούς ταξικής αλληλεγγύης σε οργανωμένους και μαζικούς αγώνες για την διεκδίκηση όσων μας ανήκουν,για τη χειραφέτηση των εργαζομένων και για μία κοινωνία χωρίς εκμεταλλευτές και εκμεταλλευόμενους,την Κομμουνιστική.

Μόνη διέξοδος από την κρίση η κοινωνική επανάσταση

senza classi
ομάδα ανατρεπτικής σκέψης

Η σημερινή ολομέτωπη επίθεση των καπιταλιστών και τους κράτους τους ενάντια στην ίδια την κοινωνία εντείνεται όλο και περισσότερο. Η αναδιάρθρωση της εκπαίδευσης λοιπόν αποτελεί επιμέρους κομμάτι αυτής της επίθεσης, με αποτέλεσμα καταχτήσεις δεκαετιών να καταργούνται και να επιστρέφουν στην κατοχή του κεφαλαίου.

Σημαντικές αλλαγές στην μέχρι τώρα λειτουργία του εκπαιδευτικού συστήματος παρατηρούνται σε κάθε βαθμίδα, κυριότερα όμως στην τριτοβάθμια , δηλαδή στα πανεπιστήμια και στα ΤΕΙ. Τα εκπαιδευτικά ιδρύματα στον καπιταλισμό είναι προφανές ότι λειτουργούν με βάση τις ανάγκες της κυρίαρχης τάξης και προωθούν την κυρίαρχη ιδεολογία. Στην Ελλάδα οι χρηματοδοτήσεις ιδρυμάτων γίνονταν σε μεγάλο βαθμό από το κράτος, βέβαια σταδιακά έκαναν την εμφάνιση τους και εταιρίες που ‘στήριζαν’ οικονομικά ερευνητικά προγράμματα προκειμένου να τα εκμεταλλεύονται με σκοπό φυσικά το κέρδος και όχι την πρόοδο της κοινωνίας και της επιστήμης. Σήμερα είναι φανερή η στόχευση της κυβέρνησης και των αφεντικών, που δεν είναι άλλη από την ιδιωτικοποίηση της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης.

Το σχέδιο ‘Αθηνά’ λοιπόν είναι η συνέχεια της προσπάθειας ιδιωτικοποίησης και αποτελείται από συγκεκριμένες κινήσεις όπως: συγχωνεύσεις τμημάτων, σύσταση νέων σχολών, ενοποιήσεις ιδρυμάτων, μεταφορά τμημάτων σε άλλες πόλεις, μετατάξεις διδακτικού προσωπικού και άλλων εργαζομένων. Με αυτές τις κινήσεις το υπουργείο διατείνεται ότι θέλει να προωθήσει την ανταγωνιστικότητα της οικονομίας, να δημιουργήσει ένα ευέλικτο ανθρώπινο δυναμικό, να βελτιώσει την επιχειρηματικότητα και την επιστημονική και τεχνολογική εκπαίδευση.

Η άποψη μας βρίσκεται στην απέναντι πλευρά από το υπουργείο και τους υποστηρικτές του. Το συγκεκριμένο σχέδιο πλασάρεται ως προσαρμογή της εκπαίδευσης στις ανάγκες της κοινωνίας αλλά εξυπηρετεί τις ανάγκες της αγοράς και συνεπώς του κεφαλαίου. Με όλες αυτές τις κινήσεις το μόνο που θα καταφέρουν είναι να οδηγήσουν χιλιάδες ανθρώπους στην ανεργία, στην φτώχεια και την εξαθλίωση. Επίσης θα έχουν ως αποτέλεσμα τη διαιώνιση των ελαστικών μορφών εργασίας. Οι κινήσεις του σχεδίου ‘Αθηνά’ θα μειώσουν δραστικά τον αριθμό των εισακτέων, αποκλείοντας μεγάλη μερίδα πληθυσμού από την τριτοβάθμια εκπαίδευση. Αρκετοί φοιτητές θα αναγκαστούν να εγκαταλείψουν το σπίτι τους και να αναζητήσουν κάποιο καινούριο επιβαρύνοντας αρκετά την οικονομική κατάσταση της οικογένειας τους. Ακόμα οι υποδομές σε διάφορα ιδρύματα που θα δεχθούν νέους σπουδαστές δεν είναι κατάλληλα οργανωμένες για να ανταποκριθούν στις απαιτήσεις του καινούριου ρόλου τους. Οι ενοποιήσεις τμημάτων γίνονται με αυθαίρετα κριτήρια γεγονός το οποίο δυσκολεύει την εκπαιδευτική διαδικασία. Τα ιδεολογήματα για επιχειρηματικότητα και ανταγωνιστικότητα είναι επακόλουθα του κυρίαρχου τρόπου σκέψης, που φετιχοποιεί τον ατομικισμό, το βόλεμα, την απέχθεια ως προς οτιδήποτε συλλογικό και την επιθυμία για κέρδος και ‘επιτυχία’.

Μπροστά σε αυτό το σχέδιο το ‘φοιτητικό’ κίνημα είναι απαθές προς το παρόν, έτσι οι κινητοποιήσεις που πραγματοποιούνται είναι κατά πολύ κατώτερες των περιστάσεων. Είναι προβληματικό να μην κινητοποιούνται οι φοιτητές μέσα από τις συνελεύσεις τους και να προσπερνούν αυτό το ζήτημα ως δευτερεύων και ανούσιο. Με αυτές τις συνθήκες δε μπορεί να δημιουργηθεί ένα κλίμα μαχητικότητας και ριζοσπαστικοποίησης των φοιτητών που θα οδηγήσει στην σύμπραξη με άλλα αγωνιζόμενα κομμάτια της κοινωνίας και θα καταφέρει να μπλοκάρει το σχέδιο.

Μοναδικός δρόμος για να εμποδίσουν οι φοιτητές την εφαρμογή του σχεδίου και να προχωρήσουν και σε άλλες ενδεχόμενες νίκες, είναι η οργάνωση και ο συνεχής συλλογικός αγώνας μακριά από λογικές ανάθεσης και ανταγωνιστικές επιδιώξεις. Θεωρούμε πως για να αποκτήσει η προσπάθεια για αλλαγή των εκπαιδευτικών δομών υπόσταση, πρέπει να συνοδευτεί από μια συνολική επαναστατική προοπτική με στόχο μια αυτόδιευθυνόμενη κοινωνία.

senza classi
ομάδα ανατρεπτικής σκέψης

Στην σημερινή περίοδο παρουσιάζονται διάφορες προτάσεις και μοντέλα προκειμένου να αντιμετωπιστεί και να ξεπερασθεί η καπιταλιστική οικονομική κρίση. Ένα από αυτά είναι και η ‘αριστερή’ διακυβέρνηση, επί της ουσίας μια κυβέρνηση ενός αριστερού κόμματος ή ένας συνασπισμός αριστερών, προοδευτικών και οικολογικών κομμάτων.

Η πρόταση αυτή φαίνεται να έχει απήχηση σε μεγάλη μερίδα κόσμου.Το ζήτημα είναι όμως αν η ‘λύση’ αυτή έχει ως προσανατολισμό την απελευθέρωση των εκμεταλλευόμενων ή είναι μια ακόμα ‘λύση’ που διατηρεί το υπάρχον βάρβαρο σύστημα;
Η θέση μας λοιπόν, σε αρμονία με την ταξική ανάλυση της πραγματικότητας έρχεται να δείξει συνοπτικά ότι αυτό το εγχείρημα διεξόδου από την κρίση του καπιταλισμού είναι ένας μύθος και μάλιστα έχει χρεοκοπήσει μερικές δεκαετίες νωρίτερα.

Αρχικά μια ‘αριστερή΄ και ‘προοδευτική’ κυβέρνηση έχει ως αντιπρόταση της ενάντια στον λεγόμενο νεοφιλελευθερισμό, το κοινωνικό κράτος ή κράτος δικαίου με το οποίο θα βάλει όρια στην φρενήρη κυριαρχία της αγοράς πάνω στην κοινωνία. Η πρόταση αυτή εντούτοις είναι ανεπαρκής καθώς το κράτος αποτελεί σύμμαχο και όργανο των αφεντικών και είναι ξεκάθαρο πως η παρέμβαση του στην οικονομία εξαρτάται από τις ανάγκες του κεφαλαίου την εκάστοτε χρονική περίοδο. Ιστορικά, η παρέμβαση ‘κεινσιανού’ τύπου μετά τον β’ παγκόσμιο πόλεμο και το σχέδιο Μάρσαλ εξυπηρετούσε την οικονομική ανασυγκρότηση των καπιταλιστικών κρατών και όχι τις ανάγκες του προλεταριάτου. Επίσης κατά τη δεκαετία του 70,λόγω της πετρελαικής κρίσης φάνηκε η ανεπάρκεια του εν λόγω τύπου διαχείρισης της, έτσι το κεφαλαίο οδηγήθηκε στην εγκατάλειψη του.
Ακόμα, στους κόλπους των ‘αριστερών΄ που επιθυμούν την εξουσία του αστικού κοινοβουλίου υπάρχει η εκτίμηση ότι το αστικό σύστημα παραγωγής μπορεί να γίνει πιο ανθρώπινο και βιώσιμο και ότι μέσα σε αυτό με τις υπάρχουσες κοινωνικές σχέσεις(καπιταλιστικές δηλαδή) θα είναι δυνατό να υπάρξουν καλύτερες μέρες για τους εκμεταλλευόμενους. Ουσιαστικά προωθείται το ιδεολόγημα της ταξικής ειρήνης, πιο απλά η πεποίθηση ότι αφεντικά και εργάτες έχουν κοινά συμφέροντα και ότι είναι εφικτό να ζήσουν ικανοποιημένοι όλοι μαζί. Είναι προφανές πως αυτά είναι δεν εξυπηρετούν τα συμφέροντα και τις ανάγκες του λαού αλλά τις αστικής τάξης.

Οι θιασώτες της ‘αριστερής’ διακυβέρνησης ,επιπλέον, ενισχύουν την λογική της ανάθεσης και του βολέματος των ψηφοφόρων της, αφού διακυρήσσουν ότι θα μεριμνήσουν αυτοί για το μέλλον του τόπου και θα αγωνιστούν να τιθασεύσουν τους ευρωπαίους εταίρους και τους ‘άπληστους επιχειρηματίες’. Τέτοιες δηλώσεις έχουν ως αποτέλεσμα τον εφησυχασμό του κόσμου, την κινηματική νωθρότητα και τον αφοπλισμό της όποιας διάθεσης για οργάνωση και συμμετοχή σε συλλογικές διαδικασίες όπου θα μπορεί ο καθένας να πάρει απόφαση ως ίσος μεταξύ ίσων για την κοινωνία.

Στο παρελθόν, αλλά και σήμερα έχουν υπάρξει αυτού του είδους κυβερνήσεις με διαφορετικά χαρακτηριστικά η καθεμία. Τη δεκαετία του 70 στην Χιλή η κυβέρνηση με τον Σ.Αλιέντε ,προσπάθησε να εφαρμόσει αρκετές μεταρρυθμίσεις ‘σοσιαλιστικού’ χαρακτήρα, η ουσιώδης όμως αλλαγή προς την εργατική και κοινωνική απελευθέρωση δεν ήρθε ποτέ καθώς η κυβέρνηση ανετράπη πραξικοπηματικά από το στρατό. Μέσα από αυτό το παράδειγμα φαίνεται ότι δε φτάνουν οι καλές προθέσεις κάποιας κυβέρνησης για να οδηγηθεί η κοινωνία στην λύτρωση της από τα δεσμά του κεφαλαίου και του κράτους. Άλλο ένα χαρακτηριστικό σημερινό μάλιστα παράδειγμα είναι η Κύπρος, με την κυβέρνηση του κόμματος ΑΚΕΛ, το οποίο στο όνομα μιας αριστερής ιδεολογίας όχι απλά δεν πραγμάτωσε αυτά που είχε στο πρόγραμμα του αντιθέτως έβαλε τη χώρα στο ΔΝΤ. Πρόσφατα έχασε τις εκλογές από το δεξιό ΔΗΣΥ, στέλνοντας τον κόσμο ξανά σε μια συνταγή που θα υπηρετήσει πιστά τις επιταγές των αφεντικών.

Διάφορες προσεγγίσεις θεωρούν ως πρότυπο κοινωνικού κράτους τις Σκανδιναβικές χώρες υποστηρίζοντας ότι εκεί ανθεί η παιδεία, η υγεία και άλλες κοινωνικές παροχές, φτάνουν και σε σημείο να απαξιώνουν την ταξική πάλη, λέγοντας ότι η εργασία και το κεφάλαιο συνεργάζονται για το κοινό καλό. Απαντώντας σε αυτές τις αξιώσεις έχουμε να τονίσουμε ότι η κρίση έχει αγγίξει και τις συγκεκριμένες χώρες, που σημαίνει ότι γίνονται αρκετές περικοπές και πως η ευμάρεια τελειώνει για μεγάλα κομμάτια του πληθυσμού. Τέλος να προστεθεί ότι στον καπιταλισμό, εξαιτίας της ανταγωνιστικότητας των εθνικών οικονομιών, τα κράτη με πιο αναπτυγμένη οικονομία και σχετικά καλύτερο βιοτικό επίπεδο έχουν πατήσει επί πτωμάτων άλλων και βασίζουν εκεί σε μεγάλο βαθμό την ‘ανάπτυξη’ τους.

Η κρίση πιθανόν αργά ή γρήγορα θα κάνει τον κύκλο της το θέμα είναι όμως αν θα την πληρώσουν τα κομμάτια της κοινωνίας που παράγουν ή τα αφεντικά και οι υπηρέτες τους; Η θέση μας είναι εκ διαμέτρου αντίθετη από ένα μοντέλο ‘αριστερής’ διαχείρισης καθώς αφενός θεωρούμε ότι οι ουσιαστικές διαφορές του από το φιλευλεύθερο μοντέλο των αναδιαρθρώσεων είναι ελάχιστες. Αφετέρου κανένα κόμμα ή σχήμα εκ των ‘άνω’ δε θα σώσει την εργατική τάξη. Είναι αναγκαίο οι εκμεταλλευόμενοι να μην εγκλωβιστούν σε ψευτοδιλήμματα αριστερής η δεξιάς κυβέρνησης. Ή χειραφέτηση τους είναι μονάχα δικό τους έργο. Μέσα από συλλογικούς αδιαμεσολάβητους και ανυποχώρητους αγώνες στις κινηματικές διαδικασίες και οργάνωση στις σχολές, στις συνελεύσεις γειτονιών, στους τόπους δουλειάς θα έρθουν οι προσωρινές διεκδικήσεις και με σαφή ταξικό προσανατολισμό και συνέπεια θα φτάσουμε στο σημείο να διεκδικήσουμε την κοινωνία που οραματιζόμαστε. Μια κοινωνία με πρώτο στόχο τις ανάγκες των ανθρώπων και όχι την συσσώρευση κέρδους.

‘Της γης οι δούλοι και οι ραγιάδες μοναχοί τους θα σωθούν’ Διεθνής

‘Και αν είναι ο λάκκος σου πολύ
βαθύς, χρέος με τα χέρια σου να σηκωθείς’ Κ.Βάρναλης

ΜΕ ΚΑΘΕ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ
ΙΔΙΑ ΘΑ ΕΙΝΑΙ Η ΚΡΙΣΗ

ΣΤΟΥΣ ΤΑΞΙΚΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ
Η ΔΙΚΙΑ ΜΑΣ ΛΥΣΗ

senza classi
ομάδα ανατρεπτικής σκέψης

Με το πρόσφατο επεισόδιο στα μεταλλεία χρυσού της σκουριάς, ξαναήρθε στην επικαιρότητατο θέμα για τα μεταλλεία της χαλκιδικής,για το οποίο τα ΜΜΕ τηρούσαν…σιγήν ιχθύος εδω και πολύ καιρό.Το ζήτημα αυτό βέβαια δεν είναι χθεσινό, αλλά κρατάει χρόνια αυτη η κολώνια.

Συγκεκριμένα τον Δεκέμβρη του 1995 τα κοιτάσματα των μεικτών θειούχων μεταλλευμάτων της βορειοανατολικής Χαλκιδικής πωλήθηκαν στην TVX HELLAS AE, θυγατρική της TVX Gold Inc. πολυεθνικής εταιρίας με έδρα τον Καναδά, έναντι 11 δισ. Δραχμές με σύμβαση εως το 2083. Επιπλέον η κυβέρνηση Σημίτη με την υπαγωγή της επένδυσης στον Ν. 2687/53 περί επενδύσεων και προστασίας κεφαλαίων εξωτερικού, έδινε στην εταιρεία ένα σύνολο φοροαπαλλαγών, απαλλαγή από τις πληρωμές των εργοδοτικών εισφορών στα ασφαλιστικά ταμεία των εργαζομένων καθώς και επιδότηση 20 δις. Δραχμές! Ακολούθησε μια σειρά κινητοποιήσεων από τους κατοίκους της περιοχής και δεκάδες συλλήψεις απο την αστυνομία

Τελικά το 2003 η ΤVX αποχωρεί, αφήνοντας παντού ανεξέλεγκτες αποθέσεις τοξικών υλικών, με απλήρωτους τους 472 εργαζόμενους και συνολικό χρέος 17 ετατ. Ευρώ. Η Hellas Gold,η οποία είχε δημιουργηθεί πριν 2 μέρες και χωρίς να φέρει καμία ευθύνη αποκατάστασης των ζημιών που είχαν γίνει από την καναδική TVX Gold, αγοράζει με 11 εκατ. Ευρώ, με σύμβαση που υπέγραψε με το Ελληνικό Δημόσιο,με απευθείας ανάθεση, κατόπιν μεσολάβησης του Πάχτα, τότε υφυπουργού Οικονομίας και σημερινού Δημάρχου Αριστοτέλη τα εξής: 2.500 στρέµµατα γης, 40.000 τ.µ. βιοµηχανικών κτιρίων και γραφείων, μεταλλεία έκτασης 317.000 στρεµµάτων, 11.000 τ.µ. αστικά οικόπεδα, 310 κατοικίες στο Στρατώνι, 2 πλήρη συγκροτήµατα λιοτρίβισης και εµπλουτισµού, Μηχανολογικό εξοπλισµό και Stock 270.000 τόνων συµπυκνώµατος αρσενοπυρίτη (περίπου 250.000 ουγκιές χρυσού). Και όλα αυτα τη στιγμή που υπολογίζεται οτι η αξία των μεταλλευμάτων που βρίσκονται στα μεταλλεία της Χαλκιδικής είναι τουλάχιστον 15 δις. Ευρώ, η αγοραία αξία των μεταλλείων είναι 408 εκ ευρώ και σαν να μην έφταναν αυτά η κυβέρνηση επιδότησε και την επιχείρηση με 15 εκατ. Ευρώ(!).Η εταιρεία Hellas Gold κατά την υπογραφή της σύμβασης εκπροσωπούνταν από τους μετόχους της: τον Μπόμπολα (Ελλάκτωρ) με 35%, τον Δημήτρη Κούτρα,γενικό διευθυντή της κατασκευαστικής εταιρείας Άκτωρ, θυγατρικής του οµίλου Μπόμπολα, Ελλάκτωρ,προέδρου της κοινοπραξίας της Αττικής Οδού (συμφερόντων Μπόμπολα) και μέλος του διοικητικού συμβουλίου της Ελλάκτωρ με 30%, και η πολυεθνική εταιρία,μητρική της Hellas Gold, European Goldfields.

Επιπλέον η λειτοργία των μεταλλείων θα έχει σημαντικές συνέπειες στο περιβάλλον της περιοχής. Καταρχάς σήμερα αντλούνται 15 εκ. Κυβικά νερό (ετησίως), ποσό ικανό να καλύψει τις ανάγκες όλου του νομού Χαλκιδικής, ενώ η άντληση νερού θα φτάσει στην Ολυμπιάδα μέχρι και 663 μέτρα βάθος, γεγονός που θα προκαλέσει φαινόμενα υφαλμύρισης του παράκτιου υδροφορέα, το σχέδιο επαναδιοχέτευσης του αντλούμενου νερού στον υδροφορέα και η επανατοποθέτηση του εξορυσσόμενου υλικού ως λιθογόμωση σε καθεστώς αποστράγγισης θα επιφέρουν μόνιμη ρύπανση των υπογείων υδάτων από διηθήσεις ρύπων. Επιπροσθέτως, οι εκτιμήσεις για την ατμοσφαιρική ρύπανση παραβιάζουν τα θεσμοθετημένα όρια για αέριους και σωματιδιακούς ρύπους: Μόνο στις Σκουριές υπολογίζεται εκπομπή αιωρουμένων σωματιδίων που ανέρχεται στους 430 t/y PM10, με υψηλές συγκεντρώσεις βαρέων μετάλλων, ιδιαίτερα αρσενικού ενώ η παραγωγή σκόνης μεταλλεύματος ανέρχεται συνολικά σε 4.324 t/h, με μεγάλες συγκεντρώσεις θειούχων ενώσεων βαρέων μετάλλων όπως αντιμονίου, αρσενικού, βαρίου, καδμίου, χρωμίου, χαλκού, σιδήρου,υδράργυρου και άλλων.
Προβλέπεται επίσης ότι ατμοσφαιρικοί ρύποι θα μεταφέρονται σε μεγάλες αποστάσεις. Το έδαφος θεωρείται μη ανανεώσιμος φυσικός πόρος. Σχεδόν σε όλες τις χώρες που λειτουργούν ή λειτουργούσαν μεταλλεία χρυσού, τα εδάφη που γειτνιάζουν με μεταλλεία ή βρίσκονται ακόμη και σε μεγάλη απόσταση από αυτά, παραμένουν ρυπασμένα με βαρέα μέταλλα αρκετές δεκαετίες ή και αιώνες μετά τη διακοπή λειτουργίας των μεταλλείων, ενώ οι έντονες εδαφικές διαβρώσεις και η υλοτομία έχουν επακόλουθο την επιδείνωση πλημμυρικών επεισοδίων. Τέλος όλα αυτά έχουν και βαρύτατες συνέπεις στο οικοσύστημα αλλά και στην ανθρώπινη υγεία: Εργαζόμενοι σε μεταλλεία χρυσού έχουν μικρότερο προσδόκιμο επιβίωσης, εμφανίζουν συχνότερα καρκίνο της τραχείας και βρόγχων, πνεύμονα, στομάχου και ήπατος, πνευμονική φυματίωση, πυριτίαση, νοσήματα υπεζωκότας, ελονοσία, δάγκειο πυρετό, απώλεια ακοής και άλλα πολλά.

Δικαιολογημένα, οι κάτοικοι των γύρω περιοχών, αποφάσισαν να αντισταθούν και να κινητοποιηθούν, προκειμένου να προστατέψουν τον τόπο τους από την περιβαλλοντική καταστροφή και την ερήμωση. Οργανώθηκε μια σειρά κινητοποιήσεων,με αποκορύφωμα την πορεία 2500 ατόμων στις σκουριές τον περασμένο Οκτώβρη. Το κράτος,στα δίκαια αιτήμα των κατοίκων απάντησε με βίαιη καταστολή: ξύλο,χημικά,πλαστικές σφαίρες και 15 συλλήψεις ο τελικός απολογισμός. Μάλιστα μετά την πρόσφατη επίθεση στα μεταλλεία, οι αρχές συνέλλαβαν 3 άτομα,τα οποία συμμετείχαν στις κινητοποιήσεις με την κατηγορία την ηθικής αυτουργίας! Είναι καθήκον όλων μας να σταθούμε αλληλέγγυοι στον αγώνα των κατοίκων της Χαλκιδικής και να τον στηρίξουμε έμπρακτα. Σήμερα αντιμετωπίζουν αυτοί το πρόβλημα άυριο θα είναι κάποιος από εμάς.

KΑΝΕΝΑΣ ΜΟΝΟΣ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΗΝ ΟΛΟΜΕΤΩΠΗ ΕΠΙΘΕΣΗ ΤΟΥ ΚΕΦΑΛΑΙΟΥ ΚΑΙ ΤΗ ΒΙΑΙΗ ΚΑΤΑΣΤΟΛΗ ΤΟΥ ΛΥΣΤΡΙΚΟΥ
ΚΡΑΤΟΥΣ.
ΑΓΩΝΑΣ ΔΙΑΡΚΕΙΑΣ ΜΕΧΡΙ ΤΗΝ ΤΕΛΙΚΗ ΝΙΚΗ

senza classi
ομάδα ανατρεπτικής σκέψης